"Bruksela noir" jest mało noir, o czym wiedziałam, zanim ją otworzyłam ale jakoś zupełnie mi to nie przeszkadza. Niektóre opowiadania wydają mi się lekko surrealistyczne, jak np to o Amerykaninie i Natashy, niektóre, jak "Rytułał. Dziennik krwi i wiary" mocno zaangażowane. Generalnie zaryzykowałabym tezę, że jest w nich więcej psychologii i socjologii niż kryminału, co mnie akurat pasuje.
Natomiast w kwestii klimatu, no cóż, nie byłam w Brukseli (jeszcze!) ale myślę, że nawet kilkudniowy pobyt też by mi jakoś nie naświetlił zbyt wiele, więc nie wiem, jaki klimat ma miasto, natomiast z całą pewnością mogę powiedzieć, że opowiadania w "Brukselii", tak razem do kupy, zarysowują spójne tło. I w mojej ocenie jest ono jednolicie różnorodne, że tak się wyrażę 🤔. Z resztą w przedmowie mnie ostrzeżono, że tak właśnie będzie.
Dziś, tuz po lekturze mogę powiedzieć, że z ogromną przyjemnością wpakowałabym się w pociąg i wysiadła gdzieś w centrum miasta, żeby po oddaniu bagażu do hotelu zapuścić się w mroczne ulice i zakamarki stolicy Belgii. No, może nie koniecznie samotnie:-)
Generalnie polecam zapozonanie się całą serią "noir". Każde z miast jest diametralnie inne, każdy ze zbiorów opowiadań nie przystaje do reszty. Wielbicielom krótkich form i mrocznych klimatów z pewnością ksiązki przypadną do gustu. U mnie jak na razie na pierwszym miejscu Petersburg.

"Bruksela noir" jest mało noir, o czym wiedziałam, zanim ją otworzyłam ale jakoś zupełnie mi to nie przeszkadza. Niektóre opowiadania wydają mi się lekko surrealistyczne, jak np to o Amerykaninie i Natashy, niektóre, jak "Rytułał. Dziennik krwi i wiary" mocno zaangażowane. Generalnie zaryzykowałabym tezę, że jest w nich więcej psychologii i socjologii niż kryminału, co mnie...