Mówi się, że książki polskich autorów są smutne i pozbawione choćby szczypty humoru. Jak dobrze, że Edmund Niziurski nie trzyma się tej regółki. Przeczytałam tę książkę w zaledwie kilka dni i muszę przyznać, że pożałowałam tempa czytania. Zakończenie zaskoczyło mnie i zaraz po przeczytaniu sprawdziłam czy jest druga część. Na moje nieszczęście, nie ma.

Książka opowiada o grupce przyjaciół : Zasępie, Ciamce, Słabym i Pędzlu z klasy VIII a. Chłopcy chodzą do szkoły jedenastoletniej im. Lindego w Warszawie. Chłopcy mają problemy z nauczycielami i złymi ocenami. W końcu podejmują decyzję o " wyciągnięciu " SPONNY od kolegów ze starszych klas. Po wielu zabawnych, wciągających i niezwykłych, przygodach i pomysłach udaje im się otrzymać SPONNĘ od niejakiego " Szekspira ", chłopca ze starszej klasy. Okazuje się, że po zdobyciu SPONNY trzeba wymyślać Bluff, po czym jest jeszcze większe zamieszanie. Chłop;cy bardzo zaprzyjaźniają się z nauczycielem historii.

Mówi się, że książki polskich autorów są smutne i pozbawione choćby szczypty humoru. Jak dobrze, że Edmund Niziurski nie trzyma się tej regółki. Przeczytałam tę książkę w zaledwie kilka dni i muszę przyznać, że pożałowałam tempa czytania. Zakończenie zaskoczyło mnie i zaraz po przeczytaniu sprawdziłam czy jest druga część. Na moje nieszczęście, nie ma.

Książka opowiada o...