"Czcij różnorodność, byś nie skończył niczym kaktus na pustyni".
Nigdy nie myślałam, że książka o tak trudnych i ważnych tematach może być aż tak porywająca.
Ale zacznę od początku.
Temat autyzmu jest dla mnie bardzo ważny, codzienny i osobisty. O książce sporo słyszałam i nie omieszkałam kupić, gdy tylko pojawiło się jej tłumaczenie na język polski.
Autorem książki jest Steve Silberman, amerykański psycholog i publicysta, którego zainteresowała „epidemia” autyzmu w Dolinie Krzemowej. Zaczął badać to zjawisko, spotykał się z rodzicami oraz dorosłymi autykami i opisał swoje spostrzeżenia w „Neuroplemionach”.
Autor podzielił pozycję na kilka części.
W pierwszej przybliża nam fascynującą postać jednego z największych umysłów XVIII wieku, ekscentryka lorda Cavendisha. Następnie wprowadza nas w świat autystycznego chłopca i jego kochających rodziców. Później opowiada o "odkrywcach " autyzmu: Hansie Aspergerze i Leo Kannerze.
W dalszych częściach pisze o twórcach Doliny Krzemowej, o efekcie Rain Mana, o walce rodziców chcących zapewnić dzieciom dostęp do edukacji i zapewnienia im warunków do osobistego rozwoju.
Są rozdziały dotyczące tworzącym się organizacjom do spraw osób niepełnosprawnych i wreszcie o dorosłych autykach.
Wydaje się, że ta książka nie powinna wzbudzać emocji, a jednak.
Czytamy o tym, jak dzieci niepełnosprawne były unicestwiane w czasach hitlerowskich, aby zapewnić "doskonałość" rasy aryjskiej, jak dzieci mające "schizofrenię wczesnodziecięcą" były poddawane elektrowstrząsom, odbierane rodzicom zamykane w szpitalach psychiatrycznych. Czytamy również o tym, jak współczesne, świadome społeczeństwa wykluczają "innych", inaczej myślących, inaczej dostrzegających świat i inaczej zachowujących się lub wyglądających
Autor rozprawia się z ideą antyszczepionkowców i oszustów "leczących" za pomocą "cudownych" diet i specyfików, aby dać rodzicom błędną nadzieję na "wyleczenie".
Książka propaguje ideę tolerancji dla tych, których nie zaliczamy do neurotypowych.
Czyta się wspaniale, jak dobry kryminał i jak w dobrym kryminale trudno jest nam czasami uwierzyć, jak wiele złego można zrobić najbliższym, aby tylko zawrócić ich na drogę "do normalności".
Uważam, że książka "Neuroplemiona" powinna być obowiązkową lekturą dla studentów pedagogiki, nauczycieli, rodziców i wszystkich, których interesuje los bliźnich. Ja też po przeczytaniu inaczej spojrzałam na swoich podopiecznych. Książka pomogła mi lepiej ich zrozumieć i pomóc mi znaleźć im drogę do świata rządzonego przez neurotypowych.

"Czcij różnorodność, byś nie skończył niczym kaktus na pustyni".
Nigdy nie myślałam, że książka o tak trudnych i ważnych tematach może być aż tak porywająca.
Ale zacznę od początku.
Temat autyzmu jest dla mnie bardzo ważny, codzienny i osobisty. O książce sporo słyszałam i nie omieszkałam kupić, gdy tylko pojawiło się jej tłumaczenie na język polski.
Autorem książki jest...