Piotr Barański nie przestaje zaskakiwać. Z każdym tomikiem coraz bardziej ugruntowuje sobie pozycję twórcy rozwijającego się. Nie ma w tym krzty przesady. Umiejętnie przenosi czytelnika w odległe rewiry wyobrażeń. Jeśli myślicie, że wiecie o otaczającej nas rzeczywistości wszystko, to jesteście w dużym błędzie. Piotr genialnie odwzorowuje alegorie obrazów, stosując metaforyczne wątki i osnowy przeplecionych wersów znaczeń.

Tytuł tomiku bowiem, odnosi się do wielu sfer naszego życia. Poeta nie odmawia sobie przyjemności podpatrywania ludzi podróżujących, co doskonale wyraża w wierszu „Techniki śledcze”: „Tramwaj, ktoś ze słuchawkami/ wzywa palcem na przesłuchanie/ płytę lub książkę.// Już na długo przed epoką smartekranów/ świecono żarówką/ w literaturę,/ swingowano taśmy/ na muzykę.” Doskonałe spostrzeżenia wracające w przeszłość, a obok tego przywoływanie wciąż teraźniejszości, w której nie zwykliśmy patrzeć na drugiego człowieka, tylko w ekrany elektronicznych gadżetów. Zamiast rozmowy z człowiekiem, wybieramy rozmowę z samymi sobą i bijącymi nas, gnającymi wciąż do przodu myślami.

„Komunikacje” Piotra Barańskiego to poezja będąca wyznacznikiem między słowami a myślami międzyludzkich porozumień. Tytuł tomiku ambiwalentnie odpowiada na pytania, które stawia każdy człowiek. Uzasadnia wartość komunikacji, podkreśla jej ważną rolę, bo przecież żaden sztuczny ekran nie odda tego, co prawdziwa i szczera rozmowa z innym człowiekiem. Liryka wierszy daje do myślenia każdemu czytelnikowi, a jej znaczenie podwyższa język – metaforyczny i imponujący. Mnie bardzo przypadł do serca i z pełną odpowiedzialnością polecam i Wam :)

Całość na:
http://nietypowerecenzje.blogspot.com/2017/03/recenzja-przedpremierowa-komunikacje.html

Piotr Barański nie przestaje zaskakiwać. Z każdym tomikiem coraz bardziej ugruntowuje sobie pozycję twórcy rozwijającego się. Nie ma w tym krzty przesady. Umiejętnie przenosi czytelnika w odległe rewiry wyobrażeń. Jeśli myślicie, że wiecie o otaczającej nas rzeczywistości wszystko, to jesteście w dużym błędzie. Piotr genialnie odwzorowuje alegorie obrazów, stosując...