"Jeśli coś się liczy, wtedy wszystko się liczy. Ponieważ ty jesteś ważny, wszystko, co robisz, jest ważne."

Z powodu bardzo zróżnicowanych opinii złamałam swoją niepisaną zasadę: najpierw książka, potem film. Jednak bezgranicznie zafascynowana ekranizacją, pierwowzór pochłonęłam w niecałe 48h.
Temat wiary to kwestia bardzo indywidualna dla każdego człowieka. Nie zamierzam tutaj przekonywać nikogo o słuszności tekstów zawartych w tej książce. Pragnę jedynie podzielić się tym, czego się z niej nauczyłam, co mnie zaskoczyło, zachwyciło, poruszyło. W końcu każdą recenzję piszę też dla siebie ;)

Głównym powodem całej przygody głównego bohatera była nauka przebaczenia. Przebaczenie nie wymaga udawania, że zło, którego doświadczyliśmy, nigdy się nie wydarzyło. Wybaczenie w żadnym razie nie oznacza, że mamy zaufać temu, kto skrzywdził - nie oznacza usprawiedliwienia.
Ale co się dzieje, kiedy wybaczamy? "Za każdym razem, kiedy wybaczasz, świat się zmienia. Za każdym razem, kiedy wkładasz w coś serce, świat się zmienia. Każdy dobry uczynek, widoczny lub niewidoczny, jest spełnieniem Jego celów i później już nic nie jest takie samo."

Dlaczego zło ma nad nami większą moc wieczorem a nie za dnia? Ponieważ ciemność wyolbrzymia lęki, kłamstwa i żale. "Prawda jest taka, że są one bardziej cieniami niż rzeczywistością, więc w mroku wydają się większe. Kiedy do miejsc, gdzie w tobie żyją, dociera światło, zaczynasz widzieć je takimi, jakie są."

Wszechobecne w Kościele zdanie, by stawiać Boga na pierwszym miejscu, a wtedy wszystko będzie na właściwym miejscu. Nie do końca dobrze to interpretowałam. Wiara nie jest kolejnym zadaniem, które trzeba odhaczyć z listy: wieczorna modlitwa ✓. Chodzi o to, by On był obecny we wszystkim co robisz. "Nie chcę być pierwszy na twojej liście ważnych rzeczy. Kiedy żyję w tobie, razem możemy przetrwać wszystko. Nie interesuje mnie miejsce na szczycie piramidy, tylko w samym centrum twojego życia, gdzie wszystko - przyjaciele, rodzina, praca, myśli, aktywność - jest związane ze mną, ale porusza się wraz z wiatrem w niewiarygodnym tańcu istnienia."

Natura Boga została przedstawiona bardzo obrazowo. Nie jest On mężczyzną ani kobietą. I jednocześnie zawiera ich części. Dla nas przybiera postać, jaka jest nam w danej chwili potrzebna. Puszysta Murzynka, starszy pan, młodzieniec z Bliskiego Wschodu czy piękna Azjatka - to tylko kilka z nich. Jednak nie ma sensu nawet próbować ogarnąć tego fenomenu - nie jesteśmy w stanie pojąć go naszymi ograniczonymi ziemskimi umysłami. "Ludzie starają się zrozumieć, kim jestem, biorąc najlepszą wersję samych siebie, podnosząc ją do n-tej potęgi, dodając całą dobroć, jaką potrafią sobie wyobrazić, czyli często niewiele, a uzyskany wynik tych operacji nazywają Bogiem. I choć ich wysiłki mogą się wydawać szlachetne, w rzeczywistości są daremne, a ich rezultat całkowicie chybiony. Nie jestem lepszą wersją ciebie, tylko czymś więcej, czego twój umysł nawet nie ogarnia."

I największa tajemnica, która stała się dla mnie odrobinę bardziej zrozumiała. Trójosobowość Boga. Nie przypomina ona człowieka, który jest jednocześnie ojcem, mężem i pracownikiem. Przedstawiono ją jako głęboką relację, podwalinę miłości. "Oto, co jest ważne: gdybym była po prostu Jedynym Bogiem i tylko Jedną Osobą, zabrakłoby w Stworzeniu czegoś cudownego, wręcz podstawowego i istotnego. A ja byłabym zupełnie inna, niż jestem. Zostalibyśmy bez miłości i wzajemnych relacji. One są możliwe tylko dlatego, że już istnieją we mnie, w Bogu. Miłość nie jest ograniczeniem, miłość to latanie. Ja jestem miłością."

"Chata" to historia o wierze, przebaczeniu i bardzo osobistej relacji z Bogiem, dla mnie była szansą pogłębienia relacji z Nim.

"Miłość zawsze zostawia wyraźny ślad."
"Jesteś mądry w sprawach prawdziwej miłości. Wielu ludzi sądzi, że to uczucie się pogłębia, ale w rzeczywistości przybywa doświadczeń, a miłość po prostu się rozrasta, żeby je ogarnąć."

"Jeśli coś się liczy, wtedy wszystko się liczy. Ponieważ ty jesteś ważny, wszystko, co robisz, jest ważne."

Z powodu bardzo zróżnicowanych opinii złamałam swoją niepisaną zasadę: najpierw książka, potem film. Jednak bezgranicznie zafascynowana ekranizacją, pierwowzór pochłonęłam w niecałe 48h.
Temat wiary to kwestia bardzo indywidualna dla każdego człowieka. Nie zamierzam...