Bardzo kontrowersyjna książka autorstwa greckiego reżysera, napisana pod tezę, że w Bizancjum istniał teatr (tak świecki jak religijny), że teatr ten stanowił kontynuację antycznych form dramatycznych oraz że od tego bizantyńskiego teatru wywodzą się zachodnie średniowieczne misteria. Mutatis mutandis przypomina to naukę radziecką, która wszystkie wynalazki przypisywała rosyjskim wynalazcom i "odbierała" je wszystkim innym nacjom. Solomos, który nie jest zresztą ani filologiem ani historykiem teatru, przedstawia swoje własne interpretacje różnych tekstów starożytnych i bizantyńskich na siłę przypisując im teatralność. Mnie zupełnie nie przekonał. Data końcowa podtytułu (1600) nijak się ma do treści, ponieważ Autor nie pisze o dramacie greckim po upadku Konstantynopola. Do tego jeszcze ocenę książki obniża przekład, w którym widać brak dobrego zaznajomienia Tłumaczy z tematyką historii i kultury bizantyńsko-prawosławnej.

Bardzo kontrowersyjna książka autorstwa greckiego reżysera, napisana pod tezę, że w Bizancjum istniał teatr (tak świecki jak religijny), że teatr ten stanowił kontynuację antycznych form dramatycznych oraz że od tego bizantyńskiego teatru wywodzą się zachodnie średniowieczne misteria. Mutatis mutandis przypomina to naukę radziecką, która wszystkie wynalazki przypisywała...