„Zwykłe kawiarniane sceny - wszędzie można je znaleźć. Lecz po zdarciu górnej warstwy to tylko forma kryjąca zupełnie inną, nieznaną mi treść. Podobna, lecz jednak zupełnie inna, myślałem. Zupełnie jakbym był na innej planecie (...) Inna planeta, na której nie używa się pewnych funkcji.”

Magiczna książka. Klasyczne u Murakamiego połączenie dwóch światów - rzeczywistego i wyimaginowanego świata snów. Na ile to, co doświadczamy to rzeczywistość, a na ile nasze wyobrażenia, obawy, nadzieje, lęki?
Skomplikowana książka, tu nic nie jest oczywiste, nic nie jest bezposrednie, nic nie jest jasne. Czytelnik ma ogromne pole do interpretacji i użycia własnej wyobraźni - i chyba to jest najciekawsze.

Książka o życiu, o samotności, odrzuceniu. O tym, jak trudno znaleźć kogoś, kto nas rozumie. Ale też o skutkach braku refleksji nad własnym życiem, płynięciu zgodnie z nurtem rzeki...
„Musisz tańczyć (...) Nie wolno ci się zastanawiać, po co tańczysz. Nie wolno ci myśleć, co to znaczy, bo to nie ma znaczenia. ”

Polecam - zwłaszcza osobom zaznajomionym już z twórczością pisarza.

„Zwykłe kawiarniane sceny - wszędzie można je znaleźć. Lecz po zdarciu górnej warstwy to tylko forma kryjąca zupełnie inną, nieznaną mi treść. Podobna, lecz jednak zupełnie inna, myślałem. Zupełnie jakbym był na innej planecie (...) Inna planeta, na której nie używa się pewnych funkcji.”

Magiczna książka. Klasyczne u Murakamiego połączenie dwóch światów - rzeczywistego i...