Powieść zwyczajna i w tej zwyczajności wyjątkowa. Rozgrywa się w aurze spokoju, harmonii i swego rodzaju magi. Żałuje tylko, że jest tak krótka..a może w tym właśnie tkwi sekret jej wybitności? Tak jak dla wędrowca świetlista dolina jest krótkim przystankiem, tak dla czytelnika ta książka jest chwilową podróżą nad brzeg nieznanej rzeki zagłębioną w ludzką codzienność mieszkańców pobliskiej wioski.. :)

Powieść zwyczajna i w tej zwyczajności wyjątkowa. Rozgrywa się w aurze spokoju, harmonii i swego rodzaju magi. Żałuje tylko, że jest tak krótka..a może w tym właśnie tkwi sekret jej wybitności? Tak jak dla wędrowca świetlista dolina jest krótkim przystankiem, tak dla czytelnika ta książka jest chwilową podróżą nad brzeg nieznanej rzeki zagłębioną w ludzką codzienność...

Wciągająca, krótka historia, którą "łyka się" w jeden wieczór. Delikatna, słoneczna, spokojna. Choć porusza tematykę II wojny światowej, to nie przytłacza. Zdecydowanie polecam.

Wciągająca, krótka historia, którą "łyka się" w jeden wieczór. Delikatna, słoneczna, spokojna. Choć porusza tematykę II wojny światowej, to nie przytłacza. Zdecydowanie polecam.

Akcja tej niezwykłej powieści toczy się w północnej Georgii w 1948 roku w tytułowej Świetlistej Dolinie. Miejscu magicznym i wyjątkowym, którego mieszkańcy borykają się każdego dnia głównie ze wspomnieniami z czasów drugiej wojny światowej, w której większość z nich brała osobiście udział lub kogoś straciła na polu walki. Dodatkowo cechuje ich chęć niesienia pomocy każdemu człowiekowi będącemu w potrzebie.

Główny bohater Noe Locke jest jakby istotą nie z tego świata. Niebywale prostą, a nawet można by rzec ograniczoną umysłowo, niewykształconą, ale posiadającą obok tego liczne walory, jak dobroć, współczucie, brak materializmu. Jest wędrowcem nie zatrzymującym się w żadnym miejscu dłużej niż jeden dzień. Po dotarciu do Świetlistej Doliny wyjątkowo spędza w niej tydzień, poznaje ludzi, z którymi łączy go intrygująca nić porozumienia, poczuł spływający nań spokój tego miejsca.

Noe ma zaledwie dwadzieścia osiem lat, a już niesie ze sobą wspomnienia okrutnej wojny, wielu więźniów obozowych umierało na jego oczach i ciężko było mu się z tym uporać. W Dolinie od razu rozpoznawał mieszkańców będących po tych samych przejściach, zauważał to w ich sposobie mówienia czy poruszania. Bohater posiadł mistyczny dar zaklinania ryb oraz zjednywania sobie ludzi.

"Zawsze mnie to zachwycało - kiedy widziałem osobę, która w naturalny sposób potrafiła robić coś, co na dłuższą metę było niewytłumaczalne, a jednak fascynujące..."- strona 5 książki.

Świetlista dolina to książka o prawdziwym życiu, bez żadnych kolorystycznych upiększeń. Opisy przyrody - wschodów i zachodów słońca, piękna jeziora i lasów powodują charakterystyczny dla małych miasteczek senny odbiór rzeczywistości. Znaleźć też można tajemnicę będącą w początkowej fazie zaledwie przypuszczeniem i plotką, a w końcowej rozwikłaną zupełnie przypadkiem przez Noego. Zachował jednak dla siebie zdobyte informacje, aby dodatkowo nie komplikować i tak już niełatwej sytuacji.

Książka spodobała mi się pod każdym względem zarówno jeśli chodzi o samą treść, budowę akcji, jak i przesłanie moralne. Polecam każdemu, kto nie poszukuje w lekturze jedynie taniej zabawy, ale zapragnie czasem wynieść coś więcej ze spotkania z nieprzeciętnymi bohaterami.

Akcja tej niezwykłej powieści toczy się w północnej Georgii w 1948 roku w tytułowej Świetlistej Dolinie. Miejscu magicznym i wyjątkowym, którego mieszkańcy borykają się każdego dnia głównie ze wspomnieniami z czasów drugiej wojny światowej, w której większość z nich brała osobiście udział lub kogoś straciła na polu walki. Dodatkowo cechuje ich chęć niesienia pomocy każdemu...

'Świetlista dolina' to urocza i bardzo barwna opowieść o życiu - o tym prawdziwym, płynącym swoim rytmem, bez happy-endów z pierwszego lepszego romansidła.
Historia sprawia, że czytelnik chce choć jeden dzień spędzić w Świetlistej dolinie. Zrobić w przydrożnym sklepie zakupy, wesprzeć Adę i Howarda w trudnych chwilach, czy po prostu usiąść nad wodą i złowić dużo bassów na kolację.
Historia wbrew pozorom jest napisana trudnym językiem, lecz opisane piękno przyrody, barwne i wyraziste postacie sprawiają, że to schodzi na dalszy plan. Niestety typografia bardzo kuleje, literki zbyt małe, oczy niestety bardzo szybko się męczyły. Mimo tego, z pewnością w do niej powrócę.

'Świetlista dolina' to urocza i bardzo barwna opowieść o życiu - o tym prawdziwym, płynącym swoim rytmem, bez happy-endów z pierwszego lepszego romansidła.
Historia sprawia, że czytelnik chce choć jeden dzień spędzić w Świetlistej dolinie. Zrobić w przydrożnym sklepie zakupy, wesprzeć Adę i Howarda w trudnych chwilach, czy po prostu usiąść nad wodą i złowić dużo bassów na...

Piękna, wzruszająca i na długo pozostająca w pamięci opowieść o młodym weteranie wojennym i mieszkańcach tytułowej Świetlistej Doliny, którą bohater odwiedza podczas wędrówki.

Zaledwie dwudziestoośmioletni Noe ma za sobą bolesne przeżycia, których wspomnienia dręczą go nie tylko podczas nocnych koszmarów. W czasie drugiej wojny światowej walczył w piechocie wyzwalającej niemieckie obozy koncentracyjne. Przerażające obrazy z Dachau i śmierć kolegów z kompanii prześladują go na tyle często, że życie nieraz staje się dla niego udręką. Ucieczką od traumatycznych doświadczeń jest dla bohatera samotna wędrówka i przede wszystkim wędkowanie, które od dzieciństwa jest jego pasją.

Noego można nazwać zaklinaczem ryb, gdyż potrafi wyczuć instynktownie, gdzie warto zarzucić wędkę. Nawet w miejscach powszechnie uznawanych za bezrybne, bohater potrafi złapać na haczyk niewiarygodnie wiele byczków i jesiotrów.

O Świetlistej Dolinie Noe dowiaduje się od innego zapalonego wędkarza. Trafia tam i - jak nigdy - zostaje w tym miejscu na dłużej. Poznając stopniowo życie mieszkańców, zaczyna przywiązywać się do nich, wraz z nimi przeżywa radości, smutki i wielką tragedię, jaka dotyka jedną z rodzin.

Mieszkańcy miasteczka, podobnie jak Noe, noszą w sobie bolesne wspomnienia wojenne. Część walczyła, część straciła bliskich. Trzy lata po wojnie potrafią już rozmawiać o niej, ale wciąż trudno im się otrząsnąć. Pomimo tego starają się nadal żyć pogodnie. Potrafią żartować, docinać sobie, plotkować. Wspólnie organizują małomiasteczkowe rozrywki, które dostarczają im radości, ale stają się też przedmiotem sporów.
To prości, ale uczciwi ludzie. Nie są ideałami; mają wady, bywają szorstcy albo nieznośni, ale w obliczu tragedii jednoczą się w wielką rodzinę.

Nie ma w tej powieści miejsca na literacki lukier. Jest zwykłe życie, często ciężkie, wyczerpujące, wymagające od bohaterów poświęceń, które przyjmują z godną podziwu pokorą.
Jest też wojenna tajemnica, o której wiele się mówi w Świetlistej Dolinie, a którą odkrywa przez przypadek Noe. Sekret ten okazuje się kolejnym ciężarem, z którym bohater musi się zmierzyć.

Powieść momentami przypomina książki J. Steinbecka i E. Hemingwaya. Terry Kay wpisuje się tą książką w najlepsze tradycje amerykańskiej prozy współczesnej.
Niesamowita i jedyna w swoim rodzaju jest atmosfera, jaka często pojawia się w powieściach o amerykańskim Południu - nieco senna, ale kryjąca w sobie wiele ludzkich namiętności.

Polecam wszystkim, którzy szukają w literaturze czegoś więcej niż tylko rozrywki. "Świetlista Dolina" to książka obok której nie można przejść obojętnie i którą na pewno warto przeczytać.

Piękna, wzruszająca i na długo pozostająca w pamięci opowieść o młodym weteranie wojennym i mieszkańcach tytułowej Świetlistej Doliny, którą bohater odwiedza podczas wędrówki.

Zaledwie dwudziestoośmioletni Noe ma za sobą bolesne przeżycia, których wspomnienia dręczą go nie tylko podczas nocnych koszmarów. W czasie drugiej wojny światowej walczył w piechocie wyzwalającej...

Wracające wspomnienia z wojny, widziane w spotkanych osobach, każdy kogoś przypominał... Wędrowny rybak, mający dar - do łowienia ryb oraz "dar kojącego wpływu na ludzi, z którymi styka go los".
Ciekawa, wciągająca od pierwszych stron. Zachowana dbałość o szczegóły, napisana tak dokładnie, że bez problemu mogłam wyobrazić sobie opisane miejsca i postacie.

Wracające wspomnienia z wojny, widziane w spotkanych osobach, każdy kogoś przypominał... Wędrowny rybak, mający dar - do łowienia ryb oraz "dar kojącego wpływu na ludzi, z którymi styka go los".
Ciekawa, wciągająca od pierwszych stron. Zachowana dbałość o szczegóły, napisana tak dokładnie, że bez problemu mogłam wyobrazić sobie opisane miejsca i postacie.