Oceniam lektury obowiązkowe z matury 🫶🏻 w tym roku ją pisałam 🫠 mało co z niej pamiętam ale też mega motywy np podróży przez kręgi piekła, raju i czyściec

Oceniam lektury obowiązkowe z matury 🫶🏻 w tym roku ją pisałam 🫠 mało co z niej pamiętam ale też mega motywy np podróży przez kręgi piekła, raju i czyściec

Niesamowicie bogaty w treści poemat. Wędrówka poety przez piekło, czyściec i raj. Napisana całkiem przystępnym językiem. Początek, czyli piekło, fascynujący i zachwycający. Przejście przez czyściec już odrobinę nużące. No a niebo działa anestezjologicznie.

Z dziedziny językowej, do gustu przypadły mi wielopoziomowe metafory. Przyjemnie czytało się wprowadzenia do sytuacji polegające na odwoływaniu się do ziemskich przeżyć autora, do obserwacji roślin i zwierząt i przenoszenie tego na obserwacje zaświatów.

Dzieło mocno nierówne. Posiada mocne momenty, przekonujące obrazy. Wiele jest też dłużyzn i niejasności dla współczesnego czytelnika. Warto jednak się zapoznać z całością jako z ponadczasowym dziełem.

Niesamowicie bogaty w treści poemat. Wędrówka poety przez piekło, czyściec i raj. Napisana całkiem przystępnym językiem. Początek, czyli piekło, fascynujący i zachwycający. Przejście przez czyściec już odrobinę nużące. No a niebo działa anestezjologicznie.

Z dziedziny językowej, do gustu przypadły mi wielopoziomowe metafory. Przyjemnie czytało się wprowadzenia do sytuacji...

Treść to podróż autora przez piekło, czyściec i niebo w towarzystwie rzymskiego poety Wergiliusza a następnie Beatrycze - miłości z dawnych lat autora. Ciężko było przebrnąć do końca. Nie porywające, ale może wymaga więcej czasu i skupienia. Gdyby tak skupić się na niej i na spokojnie smakować tej poezji, analizując zdanie po zdaniu i słowo po słowie..., tak momentami był zachwyt. Myślałem wtedy czytając, że chciałbym mieć w prywatnej bibliotece jako coś do czego można powracać.

Treść to podróż autora przez piekło, czyściec i niebo w towarzystwie rzymskiego poety Wergiliusza a następnie Beatrycze - miłości z dawnych lat autora. Ciężko było przebrnąć do końca. Nie porywające, ale może wymaga więcej czasu i skupienia. Gdyby tak skupić się na niej i na spokojnie smakować tej poezji, analizując zdanie po zdaniu i słowo po słowie..., tak momentami był...

III. Raj - 2023.04.07

III. Raj - 2023.04.07

"Czytałem twój przekład i w końcu rozumiem, co to jest. To jest reportaż z Piekła. W końcu wiem, jak wygląda Charon, jego łódka, te dusze na brzegu…" - taką opinię o powstającym tłumaczeniu Jarosława Mikołajewskiego wygłosił niedługo przed śmiercią Ryszard Kapuściński, któremu poeta zdążył przedstawić fragmenty swojej pracy. To rzeczywiście tłumaczenie raczej “reporterskie” niż “poetyckie”, choć jest to, rzecz jasna, efekt nie braku talentu Mikołajewskiego, a jego świadomego wyboru. Postanowił on bowiem zrezygnować z piękna tłumaczonego tekstu na rzecz jak najwierniejszego oddania sensu arcydzieła Dantego, dlatego też efekt finalny sam Mikołajewski nazywa “brzydkim”. Dzięki tej decyzji polscy czytelnicy mogą jednak po raz pierwszy zapoznać się z tak bliską oryginałowi wersją “Boskiej Komedii”.

W porównaniu do najbardziej popularnego polskiego przekładu autorstwa Edwarda Porębowicza, nowa wersja poematu rzeczywiście może razić swą niezgrabnością i dziwacznymi powtórzeniami. A jednak ten podany w formie surowej, oczyszczony ze wszelkich ornamentacji tekst robi ogromne wrażenie, odsłaniając przed polskim czytelnikiem sensy utracone wcześniej w procesie tłumaczenia. Mikołajewskiemu udało się osiągnąć niezwykły efekt - dostarczył polskim czytelnikom tłumaczenie do bólu wręcz wierne XIV-wiecznemu oryginałowi, które jednocześnie brzmi świeżo i nowocześnie. Nieco szkoda, że autor zdecydował ostatecznie o pozbawieniu tekstu wszelkiej aparatury krytycznej. Wydaje się, że szczątkowe choćby objaśnienia trudniejszych fragmentów, szczególnie z późniejszych partii utworu, nie spowolniłyby znacząco lektury, a byłyby pomocne w niełatwej podróży do świata wyobraźni Dantego. Nie zmienia to jednak faktu, że tłumaczenie Mikołajewskiego ma dużą szansę stać się jednym z najpopularniejszych polskich przekładów “Boskiej Komedii”.

***

Więcej recenzji na:
https://www.instagram.com/dwa.akapity/
https://www.facebook.com/dwa.akapity/

"Czytałem twój przekład i w końcu rozumiem, co to jest. To jest reportaż z Piekła. W końcu wiem, jak wygląda Charon, jego łódka, te dusze na brzegu…" - taką opinię o powstającym tłumaczeniu Jarosława Mikołajewskiego wygłosił niedługo przed śmiercią Ryszard Kapuściński, któremu poeta zdążył przedstawić fragmenty swojej pracy. To rzeczywiście tłumaczenie raczej “reporterskie”...

Moja opinia nie jest sprawiedliwa w stosunku do autora jak i tłumacza. Niestety, ja nie umiem się zachwycić tą książką. Nie dlatego, że jest źle przetłumaczona, ale dlatego że po prostu nie podeszła mi ta forma wypowiedzi; okrutnie ciężko było mi się skupić na niej i dobrnąć do końca. Dodatkowo jest to utwór bardzo trudny. Nie zgodzę się tutaj z tłumaczem, bo uważam że tej książki nie da się zrozumieć bez przypisów. Ciężko się skupić na książce co chwile szukając w internecie kolejnych postaci. Bez kontekstu kulturowego bardzo ciężko wyciągnąć "co autor miał na myśli". Cieszę się, że sięgnęłam po tą książkę i z chęcią za jakiś czas do niej wrócę. Ale na spokojnie, mając możliwość całkowitego skupienia i poznania kontekstu kulturowego i wspominanych postaci.

Moja opinia nie jest sprawiedliwa w stosunku do autora jak i tłumacza. Niestety, ja nie umiem się zachwycić tą książką. Nie dlatego, że jest źle przetłumaczona, ale dlatego że po prostu nie podeszła mi ta forma wypowiedzi; okrutnie ciężko było mi się skupić na niej i dobrnąć do końca. Dodatkowo jest to utwór bardzo trudny. Nie zgodzę się tutaj z tłumaczem, bo uważam że tej...

Dante Alighieri – Boska komedia (1321) (9.9)

Dante Alighieri – Boska komedia (1321) (9.9)

Dzieło literatury klasycznej, opowiadające o podróży w zaświatach.

Dzieło literatury klasycznej, opowiadające o podróży w zaświatach.

Arcydzieło literatury światowej. Fascynująca wizja tego, co czeka ludzkość po zakończeniu ziemskiego istnienia. Dante przedstawia nam średniowieczne postrzeganie reguł rządzących wszechświatem. Niesamowite, jak wiele różnych odwołań do postaci biblijnych, mitologicznych i historycznych autor wprowadza w treść swego poematu.

Arcydzieło literatury światowej. Fascynująca wizja tego, co czeka ludzkość po zakończeniu ziemskiego istnienia. Dante przedstawia nam średniowieczne postrzeganie reguł rządzących wszechświatem. Niesamowite, jak wiele różnych odwołań do postaci biblijnych, mitologicznych i historycznych autor wprowadza w treść swego poematu.

"Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy [tu] wchodzicie"

Sam sobie muszę chyba pogratulować. Szczerze nie spodziewałem się, że dam rade przebrnąć przez cały utwór od samego początku aż po sam koniec. Oczywiście jest trudny do czytania, ale nie czułem znudzenia jakiejś frustracji wręcz przeciwnie coraz bardziej zagłębiałem się w tą niesamowitą wędrówkę głównego bohatera. Według mnie sama podróż Dantego ma w sobie dużo symboliki, jest dochodzeniem do głębi człowieka i jego natury, tego jak my jako ludzie upadamy w grzechach i sposobu jak możemy dojść do zbawienia. Samo piekło i jego kręgi są bardzo obrazowo przedstawione, a opisy samych tortur ludzi którzy muszą cierpieć w piekle, przerażają. Już chyba wiem skand wzięło się sformułowanie „Dantejskie sceny”…
Nie porzucajmy nigdy nadziei…

"Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy [tu] wchodzicie"

Sam sobie muszę chyba pogratulować. Szczerze nie spodziewałem się, że dam rade przebrnąć przez cały utwór od samego początku aż po sam koniec. Oczywiście jest trudny do czytania, ale nie czułem znudzenia jakiejś frustracji wręcz przeciwnie coraz bardziej zagłębiałem się w tą niesamowitą wędrówkę głównego bohatera....