Podziwiam dziennikarzy, którzy udają się w najbardziej zagrożone regiony świata i potrafią wiernie oddać obserwowaną rzeczywistość. Do tego grona należy z całą pewnością Wojciech Jagielski, o którym z czystym sumieniem można powiedzieć, że poznał Afganistan od podszewki.

W ciągu dziesięciu lat reporter odwiedził ten kraj dziesięć razy, spotykając się z wieloma zwykłymi mieszkańcami oraz z groźnymi i fanatycznymi przywódcami, do których udało się dotrzeć tylko nielicznym.

"Modlitwa o deszcz" to przejmująca opowieść o Afganistanie jako miejscu, w którym od wielu lat toczą się bratobójcze walki, wyniszczające doszczętnie kraj pod każdym względem.
Jagielski z dziennikarską pasją i wielką znajomością kultury oraz polityki opisał codzienność w okupowanym przez różne wojska Kabulu oraz innych miastach. Pokazał w jasny sposób historyczne zawiłości i zawieruchy targające krajem, w którym władzę zawsze miał ten, kto dzierżył karabin i umiał skupić wokół siebie oddanych fanatyków religijnych.
Autor wyjaśnił także złożoność plemienną i stosunek Afgańczyków do innych narodów (np. do Pakistańczyków, Saudyjczyków, Amerykanów) oraz systemów politycznych (przede wszystkim komunizmu i imperializmu).

Sporo miejsca zajmuje w książce postać Osamy bin Ladena. Poznajemy jego rodowód, życie od dzieciństwa do starości, powiązania z talibami, rozwój fanatycznych skłonności i rolę w światowym terroryzmie. Opisane przez Jagielskiego wydarzenia kończą się w roku 2002, obejmują zatem zamachy na WTC w Nowym Jorku i Pentagon w Waszyngtonie oraz poszukiwania, ale nie dotyczą śmierci islamskiego przywódcy.

Autor nie tylko opisuje oglądany świat, ale również analizuje motywy kierujące bojownikami, decyzje wodzów i ich skutki, źródła stosunku talibów do kobiet.

"Modlitwę o deszcz" czyta się jak najlepszą powieść. Lekturze towarzyszą jednak jeszcze większe emocje, gdyż czytelnik ma świadomość, że poznaje autentyczny świat, prawdziwe postacie, ich lęki, dramaty, porażki i krótkotrwałe sukcesy.

Ryszard Kapuściński napisał, że Jagielski wspiął się w tej książce na wyżyny reportażu. I na pewno jest to zasłużony komplement.

Podziwiam dziennikarzy, którzy udają się w najbardziej zagrożone regiony świata i potrafią wiernie oddać obserwowaną rzeczywistość. Do tego grona należy z całą pewnością Wojciech Jagielski, o którym z czystym sumieniem można powiedzieć, że poznał Afganistan od podszewki.

W ciągu dziesięciu lat reporter odwiedził ten kraj dziesięć razy, spotykając się z wieloma zwykłymi...