Czy można napisać ciekawą i niebanalną powieść o konflikcie pokoleń? Cóż nie każdy to potrafi i dlatego właśnie zabrał się za to Zbigniew Nienacki.

Tu nie napotkamy utartego schematu o niesfornym i pełnym ideałów synu i przedwcześnie postarzałym ojcu, który już za życia złożył się w grobie rutyny. Tu sytuacja nie jest wprawdzie odwrócona, ale ojciec i syn są sobie niejako przedstawienie z tych samych pozycji - buntowników. Jedyna różnica - ojciec wie, dlaczego się zbuntował, syn jeszcze nie do końca zdaje sobie z tego sprawę. Ale gnębi ich podobne uczucie, choć jego źródło u każdego z nich jest inne.

Powieść o sporej dawce uniwersalnych i ponadczasowych rozważań nie tylko o drugiej osobie i wzajemnych relacjach, ale też przede wszystkim o sobie samym i własnym życiu. A przy tym napisana pięknie i obrazowo - tak jak pisał Nienacki.

I dziękuję autorowi za zakończenie. Zakończyło się właśnie tak, jak bardzo, ale to bardzo tego chciałem.

Czy można napisać ciekawą i niebanalną powieść o konflikcie pokoleń? Cóż nie każdy to potrafi i dlatego właśnie zabrał się za to Zbigniew Nienacki.

Tu nie napotkamy utartego schematu o niesfornym i pełnym ideałów synu i przedwcześnie postarzałym ojcu, który już za życia złożył się w grobie rutyny. Tu sytuacja nie jest wprawdzie odwrócona, ale ojciec i syn są sobie niejako...