"Hrabia Monte Christo" jest jak dotąd książką mojego życia i uwielbiam ją. Kiedy zobaczyłam "Pamiętniki..." w bibliotece odrazu wiedziałam, że muszę je przeczytać. Niestety trochę mnie rozczarowały. Połowę książki przeczytałam od deski do deski, drugą zaś raczej przekartkowałam. Dopisana historia Hrabiego nie urzekła mnie, a raczej znudziła, w szczególności opisy sytuacji politycznej. Cieszę się jednak, że mogłam się z nią zapoznać.

"Hrabia Monte Christo" jest jak dotąd książką mojego życia i uwielbiam ją. Kiedy zobaczyłam "Pamiętniki..." w bibliotece odrazu wiedziałam, że muszę je przeczytać. Niestety trochę mnie rozczarowały. Połowę książki przeczytałam od deski do deski, drugą zaś raczej przekartkowałam. Dopisana historia Hrabiego nie urzekła mnie, a raczej znudziła, w szczególności opisy sytuacji...

Jestem fanem postaci hrabiego, więc nie będę obiektywny.
Czy książka była potrzebna, czy też nie? Nieistotne, jak tylko zobaczyłem pozycję na półce w bibliotece wiedziałem, że muszę ją przeczytać.
Nie żałuję. Nie jest to oczywiście dzieło na miarę Dumasa, ale przyjemnie było powrócić do bohaterów znanych z lektury oraz ekranizacji z panem Depardieu. Dla sympatyków arcydzieła Aleksandra Dumasa książka warta kilku wieczorów na zapoznanie się z wizją dalszych losów ekipy z Marsylii i Paryża.

Jestem fanem postaci hrabiego, więc nie będę obiektywny.
Czy książka była potrzebna, czy też nie? Nieistotne, jak tylko zobaczyłem pozycję na półce w bibliotece wiedziałem, że muszę ją przeczytać.
Nie żałuję. Nie jest to oczywiście dzieło na miarę Dumasa, ale przyjemnie było powrócić do bohaterów znanych z lektury oraz ekranizacji z panem Depardieu. Dla sympatyków...

Uzupełnienie powieści Aleksandra Dumasa. Dość dużo opisów wydarzeń politycznych, które sprawiają, że książka zaczyna się momentami ciągnąć, trochę mało zaś opisów wewnętrznych przeżyć i rozterek głównego bohatera. Niemniej, warto przeczytać i spojrzeć na całą historię z innej strony, zobaczyć inny profil hrabiego. Warto się także zastanowić nad sensem zemsty, czy to może doprowadzić do czegoś dobrego, oprócz kolejnych krzywd innych ludzi?

Uzupełnienie powieści Aleksandra Dumasa. Dość dużo opisów wydarzeń politycznych, które sprawiają, że książka zaczyna się momentami ciągnąć, trochę mało zaś opisów wewnętrznych przeżyć i rozterek głównego bohatera. Niemniej, warto przeczytać i spojrzeć na całą historię z innej strony, zobaczyć inny profil hrabiego. Warto się także zastanowić nad sensem zemsty, czy to może...

Nudne, ciągną się w nieskończoność i nie posiadają ciekawej pointy, która zrekompensowałaby godziny spędzone nad niezbyt lekką lekturą. Historię hrabiego opowiada jego przyjaciel, dlatego całość ma charakter pogadanki, która później zmienia się w monolog, dodajmy - nudny monolog. "Pamiętniki" czyta się ciężko, są niejasne dla tych, którzy wcześniej nie znali historii hrabiego, nie wyjaśniają raczej nurtujących niedomównień z powieści Aleksandra Dumasa. Brak tutaj wartkiej akcji, dlatego czytelnik bardzo szybko się nudzi i nie nabiera sympatii do głównego bohatera, niegatywnie ocenia jego niepokorne zachowanie, gdyż bogactwo i wolność, którą niespodziewanie osiągnął dzięki przyjaźni z ojcem Farią, który nie tylko podarował młodemu Dantesowi swój skarb, ale również tożsamość i wiedzę, powinny w pewnym sensie zrekompensować zaistaniałe nieporozumienie, w wyniku którego trafił do twierdzy If. Jednak młody bohater postanowił się zemścić na oprawcach swego losu, zupełnie niesłusznie, ponieważ otrzymał drugą szansę, którą powinien w zupełnie inny sposób wykorzystać. Zemsta niekiedy nie rekompensuje doznanych krzywd, tak samo było w przypadku Hrabiego Monte Christo, który umarł jako zgorzkniały staruszek, wyrządziwszy wcześniej znacznie więcej krzywd niż kiedykolwiek zaznał w swoim życiu. Zemsta miewa gorzki smak. "Pamiętniki" warto polecić tym, którzy są zafascynowani osobą hrabiego, jego losami i życiem. Dla tych, którzy chcą jego postać poznać w wersji literackiej - nie są najlepszym utworem.Dlatego odsyłam do powieści Dumasa.

Nudne, ciągną się w nieskończoność i nie posiadają ciekawej pointy, która zrekompensowałaby godziny spędzone nad niezbyt lekką lekturą. Historię hrabiego opowiada jego przyjaciel, dlatego całość ma charakter pogadanki, która później zmienia się w monolog, dodajmy - nudny monolog. "Pamiętniki" czyta się ciężko, są niejasne dla tych, którzy wcześniej nie znali historii...