Pierwszą książką z dorobku Kinga jaka wpadła w moje ręce było "Miasteczko Salem". Nigdy wcześniej nie sięgałam po literaturę tego typu i już po kilku stronach "Maiasteczka..." bardzo żałowałam. Nad jej kartkami zjadłam prawie wszystkie paznokcie u rąk! Wciągnęła mnie bez reszty! Napędzona emocjami zapragnęłam więcej! I co? I trafiłam na "Doktora Sen", kupiłam a później okazało się że to druga część przerażającej historii rodziny Torrenców a zatem powinnam zacząć od "Lśnienia" właśnie. Co było robić? Książkę zdobyłam i zapałem zabrałam sie za czytanie. Niestety. Zapał nie trwał długo... Strona po stronie brnęłam przez tomiszcze, przeklinając zakup i z irytacją spoglądając na "Doktora..." czekającego na swoją kolej. Moim zdaniem sam "zamysł" Lśnienia był nawet niezły. Wplatanie w horrory: tragedii rodzinnych, choroby psychicznej i alkocholizmu wydaje się nie być niczym niecodziennym ale tutaj mamy do czynienia jeszcze z tytułowym "lśnieniem". Ta nadprzyrodzona umiejętność pozwala bohaterowi książki, małemu Dannemu, widzieć rzeczy których zwyczajny człowiek dostrzec nie jest w stanie. I to właśnie na tym "darze" nabudowana jest cała historia. Niestety: styl, sposób w jaki zostały ukazane "nadzwyczajne zdolności", skomplikowana narracja i przedłużające się opisy sprawiły, że niemal "przeczołgałam" się przez tą książkę bez żadnej przyjemności. Rozczarowała mnie bardzo, szczególnie po rewelacji jaką było dla mnie "Miasteczko Salem". Autor ten sam, czas powstania obu książek zbliżony a ja odniosłam wrażenie jakbym czytała kompletnie kogo innego.

Pierwszą książką z dorobku Kinga jaka wpadła w moje ręce było "Miasteczko Salem". Nigdy wcześniej nie sięgałam po literaturę tego typu i już po kilku stronach "Maiasteczka..." bardzo żałowałam. Nad jej kartkami zjadłam prawie wszystkie paznokcie u rąk! Wciągnęła mnie bez reszty! Napędzona emocjami zapragnęłam więcej! I co? I trafiłam na "Doktora Sen", kupiłam a później...