Z kolejnym tomem jest coraz ciekawiej. Kontynuacja perypetii bohaterów z feudalnej Japonii.

Z kolejnym tomem jest coraz ciekawiej. Kontynuacja perypetii bohaterów z feudalnej Japonii.

Drugi tom i nadal akcja nie zwalnia. Bohaterowie kontynuują swój podbój ziem cesarstwa i zdobywają coraz to więcej zwolenników. Dowiadujemy się co nieco o świecie drifters i o cesarstwie Orte, a na koniec dochodzi do pierwszej konfrontacji z "odpadami".

Drugi tom i nadal akcja nie zwalnia. Bohaterowie kontynuują swój podbój ziem cesarstwa i zdobywają coraz to więcej zwolenników. Dowiadujemy się co nieco o świecie drifters i o cesarstwie Orte, a na koniec dochodzi do pierwszej konfrontacji z "odpadami".

Ten tom ewidentnie skupił się na głównej trójce japońskich Drifterów, rozbudowując ich historie i charaktery. Dodatkowo autor ewidentnie świetnie czuje się w swoim stylu graficznym i można na spokojnie powiedzieć, że cały tom jest jego jednym wielkim autografem.

Ten tom ewidentnie skupił się na głównej trójce japońskich Drifterów, rozbudowując ich historie i charaktery. Dodatkowo autor ewidentnie świetnie czuje się w swoim stylu graficznym i można na spokojnie powiedzieć, że cały tom jest jego jednym wielkim autografem.

Historyczno-fikcjonalne poplątanie sprawiło, że autor z powodzeniem mógł wykreować relacje między bohaterami, którzy znacznie różnią się pod względem kulturowym, obyczajowym i językowym. Hirano skorzystał z tej szansy, chociaż jej olbrzymi potencjał nie został do końca wyczerpany (przynajmniej na razie). Drugi tom jednak, w porównaniu z pierwszym, trochę zwalnia tempo, co pozwala lepiej poznać charaktery i motywacje protagonistów.

Całość sprawnie współgra z warstwą graficzną komiksu – rysunki są proste i czytelne w bardziej statycznych momentach fabuły, a wykonane z rozmachem, wykraczające poza kadry, gdy wymaga tego na przykład dynamiczny charakter bitwy. Nieco zgrzytają momenty komiczne, które wprowadzają do serii kreskę stereotypowo kojarzącą się z „tymi głupimi japońskimi bajkami”, chociaż rzeczywiście robią swoją robotę i po prostu śmieszą, co stanowi pożądany comic relief dla czasami patetycznej, a często intensywnej akcji.

Cała recenzja do przeczytania na: http://zcyklu.pl/na-czasie/489/Wsrod-dryfujacych-odlamkow-rzeczywistosci-i-fikcji.

Historyczno-fikcjonalne poplątanie sprawiło, że autor z powodzeniem mógł wykreować relacje między bohaterami, którzy znacznie różnią się pod względem kulturowym, obyczajowym i językowym. Hirano skorzystał z tej szansy, chociaż jej olbrzymi potencjał nie został do końca wyczerpany (przynajmniej na razie). Drugi tom jednak, w porównaniu z pierwszym, trochę zwalnia tempo, co...

Cudeńko ty moje, ile ja się na ciebie naczekałam. Codziennie przechodzić przed sklepem z mangami i sprawdzać... Warto było!
W pierwszym tomie fabuła musiała się rozkręcić, dlatego ten tom jest lepszy pod względem akcji. Bohaterów nie umiem nie lubić, a humor jest boski. Osoba naszego "Ojca imperium"... Banan na twarzy jak tylko spojrzę na tę stronę.
Jednak humor to tym razem nie wszystko. Mamy kontynuację wątku z wyzwoleniem tubylców, która jest krwawa i brutalna. Cenzury absolutny brak, i dobrze. Miło wreszcie spotkać przeciwieństwo cukierkowych, ślicznych chłopców... Chociaż brzydcy nie są. ^^

Cudeńko ty moje, ile ja się na ciebie naczekałam. Codziennie przechodzić przed sklepem z mangami i sprawdzać... Warto było!
W pierwszym tomie fabuła musiała się rozkręcić, dlatego ten tom jest lepszy pod względem akcji. Bohaterów nie umiem nie lubić, a humor jest boski. Osoba naszego "Ojca imperium"... Banan na twarzy jak tylko spojrzę na tę stronę.
Jednak humor to tym...

Dużo akcji i krwawej, brutalnej walki. Tomik ogółem fajny, choć jak dla mnie to całe posłowie można było sobie już darować, bo jest denne xD

Dużo akcji i krwawej, brutalnej walki. Tomik ogółem fajny, choć jak dla mnie to całe posłowie można było sobie już darować, bo jest denne xD