Książkę Doris Lessing „Trawa śpiewa” przeczytałam dość dawno temu. W swoim dzienniku opisałam ją wtedy jako ,,niepokojącą”. I do tej pory nie zmieniłam zdania. To, co zapadło mi najmocniej w pamięć, to zaduch i gorąc nagrzanych afrykańskim słońcem pomieszczeń nigdy nieukończonego domu Mary. Niesamowicie klimatyczna powieść psychologiczna o kobiecie, która z całych sił walczy, aby uniknąć tragicznego losu własnej matki, a jednocześnie popełnia decyzje o znacznie bardziej dramatycznych dla niej skutkach.
Mary Turner jest zwyczajną kobietą, która, jak wszyscy pragnie bliskości i poczucia bycia kochaną. Może dlatego tak pochopnie zgadza się na małżeństwo z Dickiem? Obietnica wspólnego życia, ogrzania się przy ognisku domowym sprawia, że bohaterka nie analizuje wszystkich „za” i „przeciw” temu związkowi. A kiedy okazuje się, że argumentów przeciw jest o wiele więcej, jest już za późno, Mary nie widzi wyjścia z sytuacji, w której się znajduje.
To, co najbardziej fascynuje czytelnika w książce Lessing, to możliwość głębokiej identyfikacji z bohaterką. Razem z nią przechodzimy przez wszystkie trudne momenty jej życia. Czasami nienawidząc tej kobiety, innym razem współczując i trzymając kciuki za to, by jednak znalazła swoją odrobinę szczęścia (choć autorka od początku nie pozostawia w nas złudzeń. Takie historie nie kończą się dobrze). W końcu razem z Mary popadamy w szaleństwo. I nawet nie zauważamy, kiedy do tego doszło.
Z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę każdemu. Czytając takie perełki nie trudno zgadnąć, za co Doris Lessing pozostaje tak podziwianą przez kolejne pokolenia autorką.

Książkę Doris Lessing „Trawa śpiewa” przeczytałam dość dawno temu. W swoim dzienniku opisałam ją wtedy jako ,,niepokojącą”. I do tej pory nie zmieniłam zdania. To, co zapadło mi najmocniej w pamięć, to zaduch i gorąc nagrzanych afrykańskim słońcem pomieszczeń nigdy nieukończonego domu Mary. Niesamowicie klimatyczna powieść psychologiczna o kobiecie, która z całych sił...