Młode pokolenie nie rozumie wyrzygu nienawiści. Takich czasów doczekali, że neguje się istnienie partyzantki radzieckiej, obecność młodych idealistów i chęć młodzieży do wzięcia udziału w walce (jakby S. Aleksjiewicz nie pisała o młodych kobietach, które z własnej chęci poszły do wojska). Odmawia się bohaterstwa i człowieczeństwa Rosjanom, bo dla "czarnych panter" sowiecki sołdat to wilkołak, który za każdym ruchem pali i gwałci, a jakie pozytywne pokazanie lub po prostu zwykłego człowieka to koniec świata, relikt dawnej epoki.
Faktycznie dzisiejsze czasy lepsze, może pokazywać jednostronność i negować fakty. Że pojawiają wtrącania ideologiczne - cóż takie były czasy i ustrój. Zawsze będzie jakiś ustrój, który będzie narzucał polityczne wizję. Zawsze znajdą takie książki, dzisiaj w kraju piszą podobnym stylu o tzw. wyklętych, całkowicie ich idealizując i romantyzując ich działalność. Gdyby w książce, w magiczny sposób podmienić młodzież rosyjską na młodzież z AK, zaraz byłoby cmokanie od profilów powyżej. (Rozlega w recenzjach na najbardziej wyidealizowanymi "Kamieniami na Szaniec", gdzie młodzież tylko myśli o Ojczyźnie i cytuje Słowackiego). Dzisiaj neguje istnienie żołnierzy albo partyzantów na wschodzie, opluwa się, gdy z kolei masówkę płodzi książki idealistyczne, patetyczne np. o powstaniu warszawskim (pisząc "sympatyczne" książki dla dzieci o rzezi miasta) albo o lotnikach polskich w Anglii (samo naj, innych to nie było wcale).
Nie jest aż taka straszna książka, jak maluje prawactwo wyżej. Oczywiście komu przeszkadzają wstawki o NKWD albo Leninie, pała wielką nienawiścią do ZSRR (i na myśl oni walczyli z nazistami dostaje wścieklizny, a od czegokolwiek z komunizmem wysypki) niech po prostu nie czyta.
Historia młodych ludzi, którzy postanowili walczyć z niemieckim okupantem. Wstępują do wojska albo tworząc partyzantkę. Jest heroizm, patos i patriotyzm oraz poświęcenie. Przez co naiwne i biało-czarne (pokazanie walczących stron, ale to częste w temacie wojny), a postacie wydają się mało realistyczne.

Młode pokolenie nie rozumie wyrzygu nienawiści. Takich czasów doczekali, że neguje się istnienie partyzantki radzieckiej, obecność młodych idealistów i chęć młodzieży do wzięcia udziału w walce (jakby S. Aleksjiewicz nie pisała o młodych kobietach, które z własnej chęci poszły do wojska). Odmawia się bohaterstwa i człowieczeństwa Rosjanom, bo dla "czarnych panter"...