"Nokturny" to dobry zbiór opowiadań, z zastrzeżeniem, że pierwsza historia, "Rakotwórczy kowboj", nie pasuje do pozostałych, jakoś klimat nie ten.
Cała reszta natomiast prezentuje dosyć równy, dobry poziom. Może nie wywołują dreszczy czy bezpośredniego strachu, ale nastrój grozy jest zbudowany, pomysły są ciekawe, choć miejscami nie w pełni wykorzystane.

Najbardziej wartościowe pozycje ze zbioru, według mnie tylko, to:

"Król Olch" - króciutka forma ale bardzo klimatyczna, taka powiązana z naturą, potworami, legendami i strachami z dzieciństwa. Chyba najlepsza historia z książki.

"Wiedźmy z Underbury" - opowieści o wiedźmach zawsze mile widziane. Ta nieco dłuższa od reszty. Pokazana jest mała społeczność z ciekawą przeszłością, i jak się okazuje, niedokończoną. Typowa sprawa - odgrzebywanie dawnych konfliktów i zemsta wymierzona w rodzaj męski. Jedynie sposób przedstawienia tego zła, jego forma, mogłyby być lepsze, bardziej orginalne. I jak dla mnie zabrakło sabatów, ofiar i rytuałów. Ale i tak dobra historia.

"Nokturn" - opowieść z nawiedzonym domem, gdzie zło ujawnia się w postaci manifestacji zbrodni dokonywanych tam za życia, na dzieciach. Nie przestraszy raczej, ale klimat jest.

"Przepaść Wakefordzka" - takie tematy też lubię: głębokie czeluści, ukryte groty, jaskinie, i nieznana istota tam się skrywająca, o której krążą złowieszcze legendy. I choc okazuje się ona być nie jakąś kosmiczną bestią z piekła rodem, to i tak robi wrażenie, może właśnie dzięki tej normalności, nieco zmodyfikowanej. Bo takie coś może przecież istnieć..? Czuć napięcie.

Oraz jedna historia z tej drugiej szalki, nieco gorsza, żeby nie zrobiło się zbyt miło:

"Wampirzyca, panna Froom" - wariacja historii wamiprycznej, tym razem na spokojnie. Wpasowana w społeczeństwo, ogólnie szanowana i podziwiana panna Froom wykorzystuje wpływ, jaki wywiera na ludzi by się nimi pożywiać. Horror to z pewnością nie jest, raczej taka wampirza historia obyczajowa.

Ot, i tyle.
Przeczytać jak najbardziej można.

"Nokturny" to dobry zbiór opowiadań, z zastrzeżeniem, że pierwsza historia, "Rakotwórczy kowboj", nie pasuje do pozostałych, jakoś klimat nie ten.
Cała reszta natomiast prezentuje dosyć równy, dobry poziom. Może nie wywołują dreszczy czy bezpośredniego strachu, ale nastrój grozy jest zbudowany, pomysły są ciekawe, choć miejscami nie w pełni wykorzystane.

Najbardziej...