Książka do której podchodziłam dwa razy. Pierwszy raz w piątej klasie, wtedy wszyscy odradzali mi tą książkę, bo za "trudna", więc nawet jej nie wyporzyczyłam. Ale kiedy teraz po nią siegnęłam nie wydała mi się jakoś specjalnie trudna i skomplikowana... Jest cudowna... Ma w sobie mnóstwo humoru i aluzji do rzeczywistości, w której żył autor. Szatan okazuje się nie taki straszny jak go malują, jego pomagierzy choć siejący haos i zniszczenie (sklepu, Gribodojewa, itp.)wzbudzili moją sympatię. Bo czemu nie polubić monstrualnych rozmiarów kota, która gada i nie imają się go kule, albo czemu nie polubić osobnika noszącego kurze udo w kieszeni marynarki?! Ta książka opowiada także o tym, że każdy zasługuje na spokój i choć parę chwil szczęścia z bliską mu osobą... No i oczywiście trzeba wspomnieć o, moim zdaniem absolutnym przeboju, piosence "MORZE PRZESŁAWNE"... A brzmi ona tak:
"MORZE PRZESŁAWNE, BAJKALE TY NASZ...
ŁAJBO DZIURAWA, PŁYŃ BURZY NA PRZEKÓR...
ŻAGLE PODARTE WCIĄGNIJCIE NA MASZT!...
JUŻ NIEDALEKO DO BRZEGU.
SZYŁKA I NERCZYŃSK NIESTRASZNE NAM DZIŚ..."
No cóż, trzeba iść dalej przez życie i dziarsko powtarzać: "W GÓRACH ŻARŁOCZNY NIE POŻARŁ GO ZWIERZ I KULE STRAŻNIKÓW CHYBIŁY"...

Książka do której podchodziłam dwa razy. Pierwszy raz w piątej klasie, wtedy wszyscy odradzali mi tą książkę, bo za "trudna", więc nawet jej nie wyporzyczyłam. Ale kiedy teraz po nią siegnęłam nie wydała mi się jakoś specjalnie trudna i skomplikowana... Jest cudowna... Ma w sobie mnóstwo humoru i aluzji do rzeczywistości, w której żył autor. Szatan okazuje się nie taki...