Przeczytawszy wszystkie pozostałe książki z Nowego Kanonu SW, z dużym zaskoczeniem przeczytałem tak negatywne oceny tej książki. Jest o kilka klas lepsza od gniota "Koniec i początek", to bez wątpienia. Nie jest to dzieło godne stawiania obok "Utraconych Gwiazd" (które polecam każdemu! i dziwię się, że nie dostały nominacji do Książki Roku 2016), ale jest i tak kilka półek wyżej od pierwszego tomu Wendiga. Stawiam na równi z "Tarkinem".

Ale zacznijmy od początku. W pierwszych fragmentach naprawdę przeszkadzają bardzo sztuczne dialogi Luke'a (zwłaszcza to tragiczne "Ups!" i zdania brzmiące tak, jakby Luke był upośledzonym umysłowo matołem) i faktem jest, że przez nie miałem ochotę już nie wracać do "Dziedzica Jedi", ale cieszę się, że znalazłem chwilę, by dokończyć. Im dalej w lekturę, tym jest jednak lepiej. Sama misja Luke'a z każdym kolejnym wydarzeniem jest coraz ciekawsza (a książka absolutnie nie jest nudna ani chaotyczna, co niektórzy zarzucają - jeszcze raz polecam lekturę "Końca i początku" dla przypomnienia sobie, co to znaczy chaotyczna powieść). Zaskakują stworzenia z księżyca Fex - jak dla mnie ewidentne zapożyczenie z "Obcego". Dzięki pierwszoosobowej narracji dużo łatwiej przeżywać niektóre wydarzenia, zwłaszcza z kluczowych, końcowych fragmentów książki. To ważne - na początku opisywanie wszystkich tych bzdurnych myśli, które działy się w głowie Luke'a było uciążliwe, tak w późniejszych fazach książki naprawdę pozytywnie wpłynęło na lekturę... plus pokazało, jak zmieniał się Luke między Epizodem IV i V, a zwłaszcza jego trening i postrzeganie Mocy.

Podsumowując - dla fana SW pozycja może nie obowiązkowa, ale warta przeczytania. Pierwsze w Nowym Kanonie użycie narracji pierwszoosobowej - może nie jest tak dobrze użyte, jak w doskonałym "Ja, Jedi" sprzed lat, ale im dalej brniemy w książkę, tym słuszniejsza wydawała mi się decyzja, o takim sposobie narracji. Patrząc generalnie na wszystkie pozycje spod znaku Uroborosa, stawiam ją gdzieś w środku stawki i po raz kolejny muszę pochwalić wydawnictwo za doskonałe wydanie. Nie jest to powieść, która zapisze się złotymi zgłoskami, ale dla informacji o przemianie Luke'a w Jedi warto ją przeczytać.

Przeczytawszy wszystkie pozostałe książki z Nowego Kanonu SW, z dużym zaskoczeniem przeczytałem tak negatywne oceny tej książki. Jest o kilka klas lepsza od gniota "Koniec i początek", to bez wątpienia. Nie jest to dzieło godne stawiania obok "Utraconych Gwiazd" (które polecam każdemu! i dziwię się, że nie dostały nominacji do Książki Roku 2016), ale jest i tak kilka półek...