Rewelacyjne pismo! Pełna petarda

Rewelacyjne pismo! Pełna petarda

Świetna gazeta, jeśli następny numer będzie równie atrakcyjny, zastanowię się nad prenumeratą :)

Świetna gazeta, jeśli następny numer będzie równie atrakcyjny, zastanowię się nad prenumeratą :)

Bardzo ciekawe pismo. Część publicystyczna ok, ze wskazaniem na sylwetkę wielokrotnego i dziewczynę z taśmą. Opowiadania także na poziomie, ze wskazaniem na Orbitowskiego i Kyrcza/Walczaka. Polecam!

Bardzo ciekawe pismo. Część publicystyczna ok, ze wskazaniem na sylwetkę wielokrotnego i dziewczynę z taśmą. Opowiadania także na poziomie, ze wskazaniem na Orbitowskiego i Kyrcza/Walczaka. Polecam!

Cudownie, że na polskim rynku pojawił się nowy magazyn związany z literaturą i kulturą popularną. Świetnie, że jest solidnie wydany, związane są z nim konkretne, rozpoznawalne nazwiska i od razu wystartował z potężną mocą. Pierwszy numer „Pocisku” przeczytałam od deski do deski. Pozytywnie zaskoczył mnie dział „Z Archiwum X” i mam nadzieję, że będzie to stała pozycja w piśmie. Warto także zwrócić uwagę na trzy (!) opowiadania. To prawdziwa gratka dla fanów kryminalnych miniaturek. Mi najbardziej podobał się tekst Niny Wum, dowcip goni dowcip, a treść współgra z krótką formą (czego nie można powiedzieć o opowiadaniu Łukasza Orbitowskiego, które pozostawia zbyt duży niedosyt). Żartem z konwencji jest utwór Kazimierza Kyrcza i Michała Walczaka, najsłabszy z zamieszczonych w numerze, co nie oznacza, że całkiem „słaby”. Ogólnie duży plus i czekam na więcej.

Więcej na https://goldeneyeblogg.wordpress.com

Cudownie, że na polskim rynku pojawił się nowy magazyn związany z literaturą i kulturą popularną. Świetnie, że jest solidnie wydany, związane są z nim konkretne, rozpoznawalne nazwiska i od razu wystartował z potężną mocą. Pierwszy numer „Pocisku” przeczytałam od deski do deski. Pozytywnie zaskoczył mnie dział „Z Archiwum X” i mam nadzieję, że będzie to stała pozycja w...

Pierwszy numer „Pocisku” podzielony został na dział literacki, gdzie mamy wywiad z pisarzem Jakubem Żulczykiem, autorem powieści „Ślepnąc od świateł”, za które został nominowany do Paszportów „Polityki”. Przyznaję, że słyszałam o pisarzu, ale jeszcze niczego nie przeczytałam. Na pewno uda mi się to nadrobić, choć nie są to kryminały. Sam pisarz przyznaje, że ich nie czyta – („nudzą mnie, bo prawie zawsze domyślam się, kto zabił (…)”. Spojrzenie pisarza na swojego głównego bohatera ostatniej powieści jest interesujące, ale także na obraz Warszawy, nie tylko ten z powieści. Ostatecznie Pan Jakub Żulczyk nie poleca nikomu zostania pisarzem.
Na uwagę zasługuje też opowiadanie Pana Łukasza Orbitowskiego, o którym ostatnio w polskiej literaturze było głośno ze względu na Paszporty „Polityki” 2015. Stalowa Baśń – opowiadanie na podstawie autentycznej historii przyjaźni dwóch młodych kobiet na warszawskiej dzielnicy. Napisane w ciekawym, niespotykanym często stylu dobrego obserwatora i jakby uczestnika wydarzeń.
Z działu literackiego podobał mi się również felieton pisarza Pana Wojciecha Chmielarza na temat seryjnych zabójców. Rzeczywiście nie każdemu pisarzowi udaje się stworzyć w taki sposób postać seryjnego zabójcy, aby i jego motyw nie był zupełnie infantylny.
Największe wrażenie zrobił na mnie tekst „Dziewczyna z taśmą na twarzy” autorstwa psychologa kryminalnego Pana Jana Gołębiowskiego.
Samobójstwo czy zabójstwo?
„Była młodą, osamotnioną kobietą, co czyniło ją tzw. łatwą ofiarą. Skłonność do depresji i potencjał samobójczy także zwiększa ryzyko stania się ofiarą przestępstwa. Tacy ludzie często, nawet podświadomie, nawiązują ryzykowne relacje i uczestniczą w destrukcyjnych sytuacjach”.
Profiler kryminalny na podstawie życia ofiary – jej zainteresowań, miejsc w których bywała, środowiska ludzi w którym się obracała, określa kim mógł być sprawca. Cała ta psychologia jest niezwykle intrygująca i interesująca. Spokojna dziewczyna, bez stałej pracy, można powiedzieć samotna z problemem akceptacji siebie, swojej sytuacji zostaje odnaleziona martwa z zaklejoną taśmą twarzą. Artykuł daje do myślenia.
Co jeszcze mnie zainteresowało?
Wywiad z biegłym do spraw broni i balistyki, w którym dowiadujemy się podstawowych zagadnień, między innymi czym jest pocisk, a czym nabój, jakie obrażenia powoduje pocisk.
W magazynie znajdzie się też coś dla wielbicieli prawa. Nemo se ipsum accusare tenetur – to paremia rzymska oznaczająca, że nie można nikogo zmuszać do dostarczania dowodów przeciwko sobie.
Podsumowując warto zapoznać się z „Pociskiem”, połączeniem literatury (wywiad z pisarzem, opowiadania) z kryminałem, czyli wiadomościami z kryminalistyki, rozmową z biegłym w konkretnej dziedzinie, prawdziwymi historiami, ale również elementami prawa w artykule napisanym przez prawnika czy też ukazaniu zawodu reportera sprawozdawcy sądowego. Żałować można tylko jednego – że mogło by być więcej artykułów. Szkoda, że tak mało jest recenzji książek. Polecam każdemu, kto czyta książki, a szczególnie kryminały.

Recenzja pochodzi z mojego bloga:
http://pasjonujacestrony.pl/pocisk-magazyn-literacko-kryminalny/

Pierwszy numer „Pocisku” podzielony został na dział literacki, gdzie mamy wywiad z pisarzem Jakubem Żulczykiem, autorem powieści „Ślepnąc od świateł”, za które został nominowany do Paszportów „Polityki”. Przyznaję, że słyszałam o pisarzu, ale jeszcze niczego nie przeczytałam. Na pewno uda mi się to nadrobić, choć nie są to kryminały. Sam pisarz przyznaje, że ich nie czyta –...

Moim zdaniem mogły by być troszkę mniej, ale bardziej. :)

Moim zdaniem mogły by być troszkę mniej, ale bardziej. :)

Pocisk to nowe czasopismo, które miało premierę w lutym tego roku. Skierowane do wielbicieli tematyki kryminalnej obejmuje szeroki zakres problematyki i jej ujęcia. Na ponad 80 stronach znajdują się opowiadania, wywiady, recenzje, felietony i artykuły zamknięte w ramach literacko-kryminalnych.

W ten sposób czytelnik otrzymuje sporo tekstów, które wpisują się w tematykę kryminalną opracowanych pod różnymi kątami, które spróbuje w skrócie omówić.

Z jednej strony czytelnik literatury otrzymuje trzy opowiadania w tym jedno zatytułowane Stalowa.Baśń autorstwa Łukasza Orbitowskiego, który zarazem odpowiada za dział literacki i to od niego będzie zależeć, jakie opowiadania pojawią się w następnych magazynach. Stalowa to mroczna opowieść o tym w jakich warunkach dochodzi do zbrodni. Jak funkcjonuje psychika zabójczyni w wyniku reakcji na zmieniające się warunki jej życia.

Obok opowiadań jest też Przegląd literacki z recenzjami książek, który moim zdaniem powinien być trochę rozbudowany. Wielbiciele twórczości zaś Wojciecha Chmielarza, który stworzył cykl kryminałów o komisarzu Mortce będą mogli w autorskim felietonie poczytać, dlaczego pisarz nie lubi seryjnych zabójców oraz dowiedzą się chociażby na czym według Chmielarza poległ Jo Nesbo w Pierwszym śniegu i Człowieku nietoperzu. W Pocisku też znajdziecie dość obszerny wywiad z pisarzem Jakubem Żulczykiem.

Mocniejszą stroną magazynu jest jednak sfera wiążąca się z szeroko pojętą kryminalistyką. Tu otrzymujemy paletę różnorodnych tekstów, których część przypisana została do stałych działów. W ich zakres wchodzą teksty dotyczące wydarzeń z przeszłości tj. wstrząsających historii sprzed lat, analiz kryminalistycznych czy też postaci wielokrotnych zabójców.

Cała moja opinia: https://ksiazkizklimatem.wordpress.com/2016/03/07/magazyn-literacko-kryminalny-pocisk-nr-1/

Pocisk to nowe czasopismo, które miało premierę w lutym tego roku. Skierowane do wielbicieli tematyki kryminalnej obejmuje szeroki zakres problematyki i jej ujęcia. Na ponad 80 stronach znajdują się opowiadania, wywiady, recenzje, felietony i artykuły zamknięte w ramach literacko-kryminalnych.

W ten sposób czytelnik otrzymuje sporo tekstów, które wpisują się w tematykę...