Uwielbiałam tę książkę jako dziecko, była taka... inna, niepoprawna, zwariowana. Oto dwóch całkiem zwyczajnych panów dowiaduje się, że będą (wspólnie!) władcami pewnego królestwa. I to jest właśnie opowieść o tym, jak zmienia się ich (i ich rodzin) życie. Cudowna, surrealistyczna bajka.

Książki Ewy Ostrowskiej są niebanalne i - szczególnie te dla dzieci i młodzieży- jak najdalsze od schematu. Kiedy całkiem niedawno przez przypadek odkryłam tę niezwykłą pisarkę, dopiero po pewnym czasie zorientowałam się, że to właśnie ona napisała tak ważną dla mnie przed laty książkę o królach Guciu i Maciusiu.

Polecam nie tylko dzieciom 9/10

Uwielbiałam tę książkę jako dziecko, była taka... inna, niepoprawna, zwariowana. Oto dwóch całkiem zwyczajnych panów dowiaduje się, że będą (wspólnie!) władcami pewnego królestwa. I to jest właśnie opowieść o tym, jak zmienia się ich (i ich rodzin) życie. Cudowna, surrealistyczna bajka.

Książki Ewy Ostrowskiej są niebanalne i - szczególnie te dla dzieci i młodzieży- jak...

Najchętniej napisałabym krótko: „Pamiętacie „Karolcię”? - no to „Przygody…” były lepsze.”
Ha. I na tym poprzestanę, żeby nie psuć zabawy niepotrzebnymi achami i ochami :D

Najchętniej napisałabym krótko: „Pamiętacie „Karolcię”? - no to „Przygody…” były lepsze.”
Ha. I na tym poprzestanę, żeby nie psuć zabawy niepotrzebnymi achami i ochami :D

Pamiętam, że jak byłam mała, to bardzo mi się podobała, tylko nie lubiłam królowych. I nauczycielki. Za to podobało mi się (choć było trudne do zrozumienia dla mojego małego mózgu),że bohaterki odwiedzają autorkę.
Ale po latach przeraziło mnie, że te małe dziewczynki, już na zawsze zostaną dziewczynkami. Może są szczęśliwe (taki jest zresztą wydźwięk),ale to straszne zatrzymać się na pewnym etapie. Coś się traci...
Za dużo analizuję tę książkę :)

Pamiętam, że jak byłam mała, to bardzo mi się podobała, tylko nie lubiłam królowych. I nauczycielki. Za to podobało mi się (choć było trudne do zrozumienia dla mojego małego mózgu),że bohaterki odwiedzają autorkę.
Ale po latach przeraziło mnie, że te małe dziewczynki, już na zawsze zostaną dziewczynkami. Może są szczęśliwe (taki jest zresztą wydźwięk),ale to straszne...