Cudny opis randki:
"Zaczęliśmy jeść i rozmawiać. Było bardzo wesoło i kulturalnie. [...] Potem zacząłem ja żądać od niej normalnego zadowolenia mnie jako mężczyzny. A ona powiada:
- U nas się tego nie robi. Jestem uczciwa kobieta, a nie jakaś ulicznica. [...]
Zezłościło mnie to bardzo. Zerwałem się ja na nogi i tak do niej powiedziałem:
- Jesteś głupia burżujska świnia! Otumanili was kapitaliści i księża swoją faszystowską propagandą i zrobili z was dzikusów. Dopiero my przynieśli wam wolność i pojęcie o świecie. [...] Ale ty idiotko tego nie rozumiesz, bo jesteś zatruta jadem imperialistycznych zabobonów!
A ona dostała wypieków i mówi do mnie:
- Chcecie wiedzieć prawdę coście nam przynieśli z Rosji? [...] Przynieśliście nam głód, brud, wszy, choroby weneryczne i terror. Bo więcej u was nic nie ma. [...]
Popatrzyłem ja na jej burżujską mordę, na kapelusz z piórkiem. Potem cofnąłem się i chciałem kopnąć gadzinę w ten tłusty kapitalistyczny brzuch. Ale przypomniałem sobie, że jestem oficerem i mam na sobie mundur Armii Czerwonej. Więc, pomyślałem sobie, niech zna mój honor. I tylko zajechałem pięścią w zęby. A ona, jak worek mąki, chlap na ziemię. Nasza by, sowiecka baba, nawet nie mrugnęła. A ta ... od razu widać: burżujskie paskudztwo - żadnej w niej wytrzymałości nie ma! Splunąłem ja na nią z absolutną pogardą i nie oglądając się nawet dumnie odszedłem".
Świetny był też opis jak oficer po kąpieli zapomniał ręcznika, więc przeszedł nago przez pokój w którym były polskie nauczycielki, które - zatrute jadem imperialistycznych zabobonów - zażenowane spuściły głowy.

Generalnie książka bardzo dobra. Jej głównym atutem jest humor i genialnie dopasowany do żołnierza język. Pewne zabiegi jak kończenie rozważeń zdaniem "Tak" - bezcenne. Chyba mi to wejdzie od dziś w nawyk.
Wielkim plusem jest wspaniałe zakończenie. Bardzo poruszające, wymowne, idealnie przekazujące ważne treści bez wyjścia z prostej, komicznej konwencji.
Minus dostrzegam chyba tylko ten jeden, że książki nie czyta się na raz, tak jak "Jabłuszka" S. Piaseckiego. Ale w sumie, czy to wada, to sama nie wiem. "Zapiski" wymagały nieco innej konwencji. Językowo i pod kątem zamysłu są chyba lepsze od "Jabłuszka"... Generalnie obie książki świetne, warte przeczytania i zachowujące bardzo, bardzo wysoki poziom. Tak sobie myślę, że Sergiusz Piasecki stał się właśnie moim ulubionym pisarzem dwudziestolecia. Każda z jego książek to małe arcydzieło. Nie dziwi mnie, że sprzedawał w międzywojniu najwięcej książek. A od zapoznania się z "Zapiskami oficera Armii Czerwonej" nie zaskakuje też fakt, że PRL-owska cenzura skazała go na literacki niebyt w czasach komunistycznych. Teraz jednak za mało się - moim zdaniem - go przypomina, bo autor zaiste genialny! Tak.

PS Zgadzam się z Panem Wojciechem G., że Polacy zostali tu mocno wyidealizowani. Znany jest poziom życia w tych czasach... Niestety też nigdy 100% moich rodaków nie było oczytanymi, mądrymi, pracowitymi bohaterami. Jednak to jest satyra. I to satyra pisana na emigracji, gdzie z natury się tęskni. Więc mi to nie przeszkadza, choć rozumiem ten zarzut.

Cudny opis randki:
"Zaczęliśmy jeść i rozmawiać. Było bardzo wesoło i kulturalnie. [...] Potem zacząłem ja żądać od niej normalnego zadowolenia mnie jako mężczyzny. A ona powiada:
- U nas się tego nie robi. Jestem uczciwa kobieta, a nie jakaś ulicznica. [...]
Zezłościło mnie to bardzo. Zerwałem się ja na nogi i tak do niej powiedziałem:
- Jesteś głupia burżujska świnia!...