Ech... nudzi mi się już te ciągłe zachwycanie, no bo ile można? Ile można pisać tak świetne historie, panie Willingham? Co ja niby mam teraz zrobić, przecież nic odkrywczego nie napiszę, powtarzając się już po raz piętnasty, prawda?

Róża, tytułowa bohaterka, siostra Śnieżki a także zarządczyni Farmy, nie jest ostatnio w najlepszej formie. Po śmierci Niebieskiego Chłopca popadła w delikatnie powiedziawszy depresję i od wielu dni nie podnosi się z łóżka, nie je i nie rozmawia z innymi. Ale Farmie, powoli niszczonej przez strach przed nadchodzącym zagrożeniem i wewnętrzne konflikty jak nigdy przyda się przywódca. Czego będzie trzeba, żeby Róża się ogarnęła? I czy zdąży na czas?

<tu wstaw wszystkie zalety Baśni wypisane przeze mnie w poprzednich opiniach>. A co poza tym? Bardzo zręcznie przedstawiona historia Róży i Śnieżki, ogółem szanująca oryginalną genezę, ale od czasu do czasu podrzucająca coś nowego, co nie tylko "unormalnia" i "wydorośla" historię, ale również bardzo dobrze pozwala poznać motywy obu sióstr i umacnia ich więź i relację. Konkretnie dobry jest też drugi wątek dotyczący starcia Totenkinder z panem Mrocznym. Jest naprawdę efektownie, pomysłowo i emocjonalnie, ale czy aby na pewno skutecznie? Rezultaty finałowego starcia są nie tylko zaskakujące, ale też ekscytujące i, jak zwykle zresztą, dające mnóstwo pola do popisu scenarzyście w następnych numerach. Całość tomu mocno wciąga, fabuła nabiera rozpędu, wszystko wciąż się rozwija, podrzucając wątki w różnych miejscach i nadając im ważność, następnie łącząc je w potężnej kulminacji. Komiksowa klasa.

Skończę typowo dla siebie - Baśnie najlepszą rzeczą stworzoną ludzkimi rękami.

Ech... nudzi mi się już te ciągłe zachwycanie, no bo ile można? Ile można pisać tak świetne historie, panie Willingham? Co ja niby mam teraz zrobić, przecież nic odkrywczego nie napiszę, powtarzając się już po raz piętnasty, prawda?

Róża, tytułowa bohaterka, siostra Śnieżki a także zarządczyni Farmy, nie jest ostatnio w najlepszej formie. Po śmierci Niebieskiego Chłopca...