Moje największe rozczarowanie czytelnicze. Byłam oczarowana ,,Oskarem i panią Różą" i ,,Historiami miłosnymi". Po ,,Panu Ibrahimie..." spodziewałam się równie refleksyjnej lektury. Już pierwsze zdanie pokazało mi, że się mylę.Dalej nie jest lepiej. Nie zauważyłam wielkiej przemiany u Momo, a piękne aforyzmy bohaterów były dla mnie kompletnie wyrwane z kontekstu.
Zgadzam się z opiniami, że autor chciał zszokować czytelnika. W moim przypadku mu się udało, ale nie było to pozytywne doświadczenie. Nie chcę pisać spoilerów, ale fragmenty o ulicy Paradis mnie autentycznie przeraziły. Myślałam, że to będzie książka o przyjaźni ponad podziałami i bardzo się rozczarowałam. Podobały mi się jednak niektóre rady pana Ibrahima, zakończenie z udziałem matki i tekst ojca Momo o tym, co dla niego znaczy bycie Żydem. Dlatego taka ocena. Mam nadzieję, że pozostałe książki Schmitta są na wyższym poziomie.
,,Piękno(…) jest wszędzie. Gdziekolwiek zwrócisz oczy."

Moje największe rozczarowanie czytelnicze. Byłam oczarowana ,,Oskarem i panią Różą" i ,,Historiami miłosnymi". Po ,,Panu Ibrahimie..." spodziewałam się równie refleksyjnej lektury. Już pierwsze zdanie pokazało mi, że się mylę.Dalej nie jest lepiej. Nie zauważyłam wielkiej przemiany u Momo, a piękne aforyzmy bohaterów były dla mnie kompletnie wyrwane z kontekstu.
Zgadzam się...