Weronika K " Zabiłam"

Gdy zmykam oczy czuje chłód. Czuję pustkę. Nasluchuje dźwięków. Otwieram oczy i rozbieganym wzrokiem rozglądam się po miejscu w którym się znajduje o czuje ulgę, czuję radość, czuję, że umiem docenić to co mam a mam naprawdę dużo. Dużo bo nikt mnie nie zmusił do wykonania zbrodni. Nie zostałam tak z manipulowania przez drugą osobę choć nigdy nie powinno mówić się Nigdy.

Książka "Zabilam" robi wrażenie. Choć ostatnio losy więziennej celi w czytelniczy są mi bliskie, to jednak ta książka chyba pokazała mi póki co najwięcej rzeczywistej strony polskiej kobiecej strony wieziennictwa.
Wieziennictwa tego przyjemnego jak i brutalnego. Pokazanie losów bohaterów (uczuć, łez, plotek, siły przetrwania, przyjaźni) otwiera umysł, zmusza do analizowania własnego ja. Zmusza do zajrzenia w głąb własnego sumienia.
Nie ukrywam, że sprawa była mi obca ale szperajac odrobinę w internecie poznałam tajniki. I pot m zaglębilam się w fabułę.
Procesu Weroniki K (imiona zostały zmienione, jak i miejscowość oraz nazwy Wydziałów) który to został odkryty w 2005 po 5 latach zatajenia morderstwa. Wyjątkowego morderstwa i rozczlonkowania mężczyzny.
Książka pokazuje psychikę bohaterki jej "podróż" poprzez przyznanie się do winy jak i "zmierza ie do procesu". Przeczytacie m. i. n jak Weronika spotyka się z matką, jakie emocje nią targają, czy wyda wspólników oraz jak wyglądają cele i stosunki z przełożonymi. Dla mnie kawalek dobrej lektury i kawałek czasu nad zastanowienie się nad struktura zbrodni i i losami osób osadzonych. Gorąco polecam 9/10

Weronika K " Zabiłam"

Gdy zmykam oczy czuje chłód. Czuję pustkę. Nasluchuje dźwięków. Otwieram oczy i rozbieganym wzrokiem rozglądam się po miejscu w którym się znajduje o czuje ulgę, czuję radość, czuję, że umiem docenić to co mam a mam naprawdę dużo. Dużo bo nikt mnie nie zmusił do wykonania zbrodni. Nie zostałam tak z manipulowania przez drugą osobę choć nigdy nie...