"Samotność jest cichym zabójcą. Otacza nas ze wszystkich stron i zaciska obręcz wokół naszych serc. Dusi, przytłacza, rozrywa".

"Okna" Katarzyny Grabowskiej to zbiór czterech, niepowiązanych ze sobą i szalenie poruszających opowiadań, których cechą wspólną jest bardzo apatyczny i nostalgiczny koloryt. Te opowieści wywołują ogromny smutek i ból bowiem nasycone są tragizmem, olbrzymią samotnością, poczuciem winy oraz pragnieniem szczęścia. Bohaterowie poszukują własnej drogi, sposobu na inne, lepsze życie, jednakże los nie zawsze bywa dla nich łaskawy. Nie toruje im łatwej drogi, lecz oferuje wyboistą i krętą ścieżkę życia, na której czeka ich wiele rozczarowań, smutku i cierpienia.

Tytułowe okna stanowią symbol, swoiste odzwierciedlenie egzystencji zwykłych i zatraconych we własnym smutku i dylematach ludzi. Ludzi uwikłanych w różnorodne doświadczenia, które skłaniają ich do rozważań nad kolejami losu, nad pragnieniami i marzeniami, do dokonywania trudnych wyborów, które mogą zupełnie odmienić lub pogrążyć ich dotychczasowe życie. Niektórym z nich za niewłaściwe decyzje przyjdzie zapłacić bardzo wysoką cenę.

"Los czasem kpi sobie z nas, plącząc nasze losy, tworząc z nich skomplikowany labirynt. Tak trudno go przejść, ale gdy wreszcie zbliżamy się do wyjścia, ma się ochotę zawrócić i spróbować odnaleźć inną drogę". Str. 15

Autorka na kartach tej publikacji w bardzo krótki i konkretny sposób ukazała pokrętne losy czterech bohaterów, ludzi z krwi i kości, bardzo rzeczywistych, jednych z tych, których możemy spotkać, idąc ulicą czy zaglądając w okna ich domów. Katarzyna Grabowska nie snuje zawiłych historii, które są rozwleczone i bardzo dokładnie opisane, nie tworzy skomplikowanych portretów psychologicznych wykreowanych postaci. Niniejsze opowiadania to kwintesencja dziejów ludzi, których pokrętny los wystawił na próbę, boleśnie doświadczył, skłaniając do trudnych decyzji, czy życia w smutku i żalu. Te historie skłaniają do zadumy i być może dla wielu staną się powodem do zatrzymania, zastanowienia nad własnym życiem. Historia samotnej matki, tęskniącej za synem, niewątpliwie może otworzyć oczy nie jednemu z nas, wzbudzić żal i współczucie, a także skłonić do rozważań nad istotą i sensem rodzicielstwa.

"Synu, ja poświęciłam ci najlepsze lata mojego życia, a ty w zamian przyślesz mi kolorowe pocztówki? Uczucia nie mierzy się ilością ozdobnych kartek, czy też stosami listów". Str. 6

"To do mnie przybiegałeś z każdym swoim zmartwieniem. Tylko ja potrafiłam osuszyć twoje dziecięce, a później młodzieńcze łzy. Pamiętam, jak wtulałeś twarz w moje ramiona i szeptałeś: Gdy dorosnę, ożenię się z tobą, mamo". Str. 8

Opisane dzieje ciężko doświadczonej dziewczyny wywołują dreszcz i irytację bowiem jej przeżycia z dzieciństwa i młodości, mocno odbijają się na jej dorosłym życiu. Konsekwentnie prowadzą do jej zagłady, tym samym dowodząc, że los bywa niezwykle okrutny i nie zawsze przynosi wybawienie oraz radość, nie wynagradza, tylko bez końca przygniata, powodując nieskończone cierpienie.

"Jestem kłodą. Klocem drewna, a może martwym głazem. Ale przecież czuję! Przecież słyszę! Przecież myślę! Wzbiera we mnie wściekłość, bunt. Mam wrażenie, że stałam się więźniem własnego ciała. Odizolowanym i zamkniętym bez szans na ułaskawienie". Str. 17

Celowo nie przytaczam każdego z opowiadań, tylko odsyłam do tej nietuzinkowej książki, która pozwoli spojrzeć oczami czworga, bardzo różnorodnych bohaterów, na problemy i rozważania zwyczajnych ludzi oraz na otaczającą nas wszystkich, często szarą, okrutną i jakże trudną do zrozumienia rzeczywistość.

Reasumując "Okna" Katarzyny Grabowskiej mimo swej krótkiej formy stanowią emocjonalną podróż przez nasycone smutkiem, żalem oraz wieloma wątpliwościami życie czworga bohaterów. Śledzimy ich wewnętrzną tyradę, doświadczając trudnego bytu, ich wzlotów i bolesnych upadków, tym sposobem autorka skłania nas do zadumy i rozważań nad istotą życia, wiary i śmierci. Cztery opowiadania: Matka, Żona, Ono i Bóg, zawierają esencję życia zwykłego człowieka. Te opowiadania bez wątpienia wywołują smutek i przygnębienie, ale pozwalają także na chwilę refleksji i zrozumienia własnego życia, spojrzenia z innej perspektywy, rozejrzenia się dookoła siebie, dostrzeżenia tego, co najważniejsze, na przewartościowanie własnych dążeń oraz na koncentrację nad tym, co zasadniczo ważne i bezcenne. Jeżeli lubicie sięgać po antologię, nie przerażają Was smutne i poruszające historie, które skłaniają do refleksji, serdecznie zachęcam do lektury "Okien" Katarzyny Grabowskiej.

"Życie to rynsztok, w którym nurza się każdy z nas, wybrańcy jednak unoszą się na powierzchni, a cała reszta tonie bez szans na ratunek". Str. 22

"Mówić innym, jak mają czynić, jest rzeczą prostą, samemu znaleźć rozwiązanie dla sytuacji, w której się znaleźliśmy, przekracza nasze możliwości". Str. 44

nieterazwlasnieczytam.blogspot.com

"Samotność jest cichym zabójcą. Otacza nas ze wszystkich stron i zaciska obręcz wokół naszych serc. Dusi, przytłacza, rozrywa".

"Okna" Katarzyny Grabowskiej to zbiór czterech, niepowiązanych ze sobą i szalenie poruszających opowiadań, których cechą wspólną jest bardzo apatyczny i nostalgiczny koloryt. Te opowieści wywołują ogromny smutek i ból bowiem nasycone są tragizmem,...