Wiele lat pracowałem jako dziennikarz. Byłem korespondentem polskich gazet w Meksyku, Brazylii, Kolumbii, Panamie i innych krajach Ameryki Łacińskiej. Wykładałem na Uniwersytecie Katolickim w Limie. Najsilniej związałem się z Ameryką Łacińską, przeżyłem tam dziesięć lat. W POLSCE OPUBLIKOWAŁEM 25 KSIĄŻEK. Są to nowele, reportaże, opowieści podróżnicze i bardzo dużo krótkich opowiadań. Wymienię kilka tytułów: Śmierć w Rio de Janeiro 1972, Dotrzeć do bunkra Somozy 1980, Stan wyjątkowy 1982, Samotność dalekich podróży 1985, Burza piaskowa 1987, Miłość w tropikach i Biała niewolnica 1994. Pięć moich książek ukazało się po hiszpańsku. Tłumaczę sztuki teatralne Mario Vargasa Llosy. W większości moich utworów miłość jest główną bohaterką, bo stanowi siłę sprawczą życia i sztuki. Seks dając największą rozkosz posiada moc wiązania ze sobą ludzi. Powieść SZÓSTE CUDZOŁÓŻ jest zarówno dramatem jak i groteską. Dramat miłości jest najsilniejszy i nie ma przed nim ucieczki, czasem jednak bywa groteską i to się także zdarza w mojej powieści. Przypomnę, że w prekolumbijskiej kulturze Indian Chibchas na długo przed wtargnięciem konkwistadorów wykuwano w kamieniu falliczne monumenty, wysokie do pięciu metrów. Można je oglądać w rejonie San Augustin w Kolumbii. Cała dolina wypełniona jest potężnymi posągami fallusa. Wygląda imponująco. Jest to jedyny ślad życia plemienia, które kiedyś zaludniły tę ziemię. Bez tych śladów nie wiedzielibyśmy nawet, że kiedykolwiek istaniały. Peruwiańscy Indianie uznali, że miłość i jej symbolika zasługują na nieśmiertelność. Przyznaję im rację.