Autorka na 100% nie wiedziała jak zacząć powieść.
Zwiódł ją z drogi pomyślunku jeden epizod serialu Walking Dead. Nagle pomyślała, że najlepiej zacząć cudowny pobyt w Paryżu Mieście Miłości od polowania na zombie, BITCH PLEASE.
KattLett mogłaby także zacząć rozwijać inne postacie, aby przestać podkreślać płaskość tych, w których osiągnęła już swój limit pomysłowości (David, Ourell, Gabriel)
Denerwuje mnie lgnięcie wszystkich męskich bohaterów do tej rudej wywłoki. Wiem, że to harem, i że tak ma być, ale wciąż jest to robione w najmniej komfortowy sposób, a autorka narzuca coraz to nowsze szipy (Akcje Evą i Oliverem w tej części doprowadzają mnie do szału, jeszcze niedawno chciał się jej pozbyć). Nikt już nie wie kto z kim i jak. Jedna z najciekawszych postaci w osobie Michealla olana, na rzecz jakiegoś durnego fanserwisu.

Ostatnie i najważniejsze, Katt wszystkim bohaterom wymyśla jakąś mroczną przeszłość, a i tak rozwiązywanie zagadek i przybywanie tajemnic nie jest równomierne, i nie jestem pewna czy autorka wyplącze się z tego bez szwanku na fabule.

Autorka na 100% nie wiedziała jak zacząć powieść.
Zwiódł ją z drogi pomyślunku jeden epizod serialu Walking Dead. Nagle pomyślała, że najlepiej zacząć cudowny pobyt w Paryżu Mieście Miłości od polowania na zombie, BITCH PLEASE.
KattLett mogłaby także zacząć rozwijać inne postacie, aby przestać podkreślać płaskość tych, w których osiągnęła już swój limit pomysłowości...