Jonathan Hickman, po wybornej Fantastycznej Czwórce bierze się teraz za Avengers. I robi to w swoim jedynym, oryginalnym i iście hickmanowym stylu. Stylu, któremu wiernie kibicuję, odkąd udowodnił mi on, iż hard s-f jest jednak dla ludzi oraz, że opowieści o tej całej (fantastycznej) czwórce pajaców można jednak czytać i to nie dość, że na trzeźwo, to jeszcze ze szczerym zainteresowaniem. Szok...
Fabuła niniejszego albumu na pierwszy rzut oka wydaje się niemiłosiernie poplątana i pokręcona. Mamy sporo skrótów myślowych, przeskoków akcji, niedomówień... Mamy znaczną rozbudowę drużyny o postacie wydawałoby się bardziej, lub mniej, przypadkowe. Mamy wreszcie trójkę nowych antagonistów, którzy najpierw zterraformowali sobie Marsa, a później zaczęli wystrzeliwać w kierunku Ziemi bomby genezy. Aaa, zpomniałbym... Stworzyli sobie jeszcze nowego, lepszego człowieka, któremu nadali imię... Adam (łoryginalnie jak jasna cholerka nie?)...
Niby toto wszystko durnowate, ale mi osobiście czytało się wybornie. No i nie zapominajmy, iż album niniejszy jest zaledwie zapowiedzią pewnego sporego wydarzenia pod tytułem "Nieskończoność".
W kwestii rysunkowej mamy świetnego Opeñę, oraz dobrego starszego Kuberta, który w konfrontacji z Opeñą wypada dość miałko i blado.
No i mamy jeszcze pewien całostronicowy rysuneczek, tuż za okładką, na którym Hulk z tymi kaprawymi ślepiami i gębą wykrzywioną w ironicznym grymasie wygląda jak wielki zielony pedofil...
Brawo Marvel...
I tym "optymistycznym" akcentem pozwolę sobie zakończyć. Jak dla mnie mocna siódemka. Polecam.

Jonathan Hickman, po wybornej Fantastycznej Czwórce bierze się teraz za Avengers. I robi to w swoim jedynym, oryginalnym i iście hickmanowym stylu. Stylu, któremu wiernie kibicuję, odkąd udowodnił mi on, iż hard s-f jest jednak dla ludzi oraz, że opowieści o tej całej (fantastycznej) czwórce pajaców można jednak czytać i to nie dość, że na trzeźwo, to jeszcze ze szczerym...