Tym razem Autorka postanowiła, jak mniemam, dać szansę czytelnikom na samodzielne rozwiązanie zagadki. Wykorzystałam tę szansę! Wzięłam pod uwagę wszystkie drobne, pozornie nieznaczące wskazówki i domyśliłam się prawdy.
Wspaniała przygoda, idealna gdy człowiek (zakatarzony i kaszlący) spędza czas pod kocykiem i tylko może pomarzyć o wyprawie do średniowiecznego opactwa ☺️.

Tym razem Autorka postanowiła, jak mniemam, dać szansę czytelnikom na samodzielne rozwiązanie zagadki. Wykorzystałam tę szansę! Wzięłam pod uwagę wszystkie drobne, pozornie nieznaczące wskazówki i domyśliłam się prawdy.
Wspaniała przygoda, idealna gdy człowiek (zakatarzony i kaszlący) spędza czas pod kocykiem i tylko może pomarzyć o wyprawie do średniowiecznego opactwa ☺️.

Październik 1142. Ryszard, właściciel majątku Eyton, zmarł z ran, jakie odniósł w bitwie pod Lincoln, o której była mowa w „Okupie nieboszczyka”. Spadkobiercą został dziesięcioletni Ryszard junior. Przebywał w szkole przy opactwie, umieszczony tam przez ojca po śmierci matki.
Babcia Dionizja chce go stamtąd zabrać, uważając, że nauki szlachcicowi są zbędne.
- Chłopiec jest pod moją opieką do czasu osiągnięcia pełnoletności - oświadczył opat Radulfus.
Dionizja zmusza Ryszarda do poślubienia Hiltrudy, dziedziczki sąsiedniego majątku, ze dwa razy starszej od niego.
W pustelni w lesie, na pograniczu majątku Eyton i opactwa, zamieszkał pustelnik Cuthred. W opactwie zjawia się służący pustelnika Hiacynt (zakonnicy są zdziwieni, skąd pustelnik ma służącego) i w jego imieniu zapowiada nieszczęścia, jakie spadną na opactwo za zlekceważenie roszczeń Dionizji.
W drodze powrotnej Hiacynt ratuje leśniczego opactwa, przywalonego przez drzewo, czym zaskarbia sobie wdzięczność jego córki Anety.
Do opactwa zajeżdża stary właściciel ziemski Bosiet, podobny do wrednego barona z „Trędowatego”. Bije swojego koniuszego w twarz, a ciężką ma rękę.
- Czcigodny opacie, przybywam tu w poszukiwaniu zbiegłego poddanego. Wygląda tak i tak. Uciekł po tym, jak pobił mego zarządcę.
- Nikt taki tu ostatnio nie bywał - odrzekł opat - jeśli to przestępca, idź waść do szeryfa.
Nadgorliwy Jerome oczywiście musiał donieść:
- Milordzie, w chacie w pobliskim lesie mieszka sługa pustelnika, to mógłby być on.
Ryszard w porę ostrzegł Hiacynta, który ukrył się w domu leśniczego.
- Pobiłeś zarządcę? - zapytała Aneta.
- Musiałem. Napastował młodą wieśniaczkę. Oberwałem, ale on bardziej.
Harald w „Nowicjuszu” uciekł z podobnych powodów.
Wielmoża wyruszył do pustelni, po rozmowie z Cuthredem w drodze powrotnej został zasztyletowany ciosem w plecy.
- Sprawka Hiacynta? - zapytał Hugo.
- To sztylet, broń dobrze urodzonych. Skąd pańszczyźniany miałby coś takiego? - odpowiada Cadfael - Co dziwniejsze, nie wygląda na rabunek, stary ma nadal cenny pierścień na palcu.
Wkrótce po tym zginął też Cuthred.
Znaleziono go w pustelni martwego, zmarł od podobnego ciosu sztyletem, tyle, że w pierś. Z ręki wypadł mu sztylet zakrwawiony na czubku, zatem zranił przeciwnika.
- Jak ktoś mógł zrobić coś tak podłego? - zawołał opat.
- Zabójstwo ? - zapytał Hugo.
- Pojedynek - odpowiedział Cadfael - widzisz, ma broń, zakrwawioną jedynie na długość kciuka od czubka ostrza, sam sobie nie zadał tej rany.
- Z kim walczył ?
- Jeżeli ze złodziejem, to najdziwniejszym z możliwych, skoro zostawił srebrny krzyż i świeczniki, brakuje zaś brewiarza w oprawie, wytłaczanej w zawiłe zwoje i liście, ze złoconym ornamentem.
Do opactwa zajechał młody Bosiet, śmiercią starego nie bardzo się przejął, zapowiadał, że policzy się ze zbiegiem, jak tylko go dorwie, rychło dał spokój i zawrócił do domu.
- Śpieszy się, by młodszy brat nie ubiegł go w konkurach do dziedziczki sąsiedniego majątku, jej posag jest więcej wart od zbiega - koniuszy w zaufaniu mówi do Cadfaela.
Odjeżdżając młody Bosiet zdążył zobaczyć zwłoki Cuthreda.
- To był ten pustelnik?
- Ano tak.
- Znam gościa. W zeszłym miesiącu wraz z ojcem widzieliśmy go w jakimś opactwie, gdzie stanęliśmy na nocleg, graliśmy z nim w szachy. Inaczej był ubrany, jak szlachcic, ale twarz ta sama.
- Czy pański ojciec też by go poznał?
- Z pewnością.
Zatem wiadomo, czemu Cuthred zadźgał starego, z obawy o rozpoznanie.
Kim był Cuthred i z czyjej ręki zginął ? I dlaczego ? Co zawierał brewiarz ?
Cadfael właśnie opatruje kogoś z raną od sztyletu (jakby powielenie „Jarmarku”) ...

Październik 1142. Ryszard, właściciel majątku Eyton, zmarł z ran, jakie odniósł w bitwie pod Lincoln, o której była mowa w „Okupie nieboszczyka”. Spadkobiercą został dziesięcioletni Ryszard junior. Przebywał w szkole przy opactwie, umieszczony tam przez ojca po śmierci matki.
Babcia Dionizja chce go stamtąd zabrać, uważając, że nauki szlachcicowi są zbędne.
- Chłopiec jest...

Najsłabsza spośród wszystkich książek Ellis Peters, które dotychczas przeczytałam. Teoretycznie trzy osobne wątki/historie splatają się w spójną, ciekawą opowieść tyleż kryminalną co o obyczajach średniowiecznych, a w efekcie jest chaos i nuda. Dla wytrwałych fanów mimo wszystko zapewne przyjemność, ale tym, którzy swoją przygodę z Ellis zaczynają polecam raczej choćby Świątobliwego złodzieja.

Najsłabsza spośród wszystkich książek Ellis Peters, które dotychczas przeczytałam. Teoretycznie trzy osobne wątki/historie splatają się w spójną, ciekawą opowieść tyleż kryminalną co o obyczajach średniowiecznych, a w efekcie jest chaos i nuda. Dla wytrwałych fanów mimo wszystko zapewne przyjemność, ale tym, którzy swoją przygodę z Ellis zaczynają polecam raczej choćby...

http://zacofany-w-lekturze.pl/2015/07/kryminal-bardzo-retro-ellis-peters-pustelnik-z-lasu-eyton.html

http://zacofany-w-lekturze.pl/2015/07/kryminal-bardzo-retro-ellis-peters-pustelnik-z-lasu-eyton.html