"Saga o Atlasie i Axisie" na pierwszy rzut oka może wydawać się opowieścią fantasy dla czytelnika w każdym wieku w stylu serii "Gnat". W rzeczywistości jednak bliżej tej historii do "Pieśni o Renarcie", gdzie zwierzęcy bohaterowie zachowywali się w kontrowersyjny sposób. Jak to się sprawdza w hiszpańskim komiksie?

Akcja rozgrywa się w świecie zamieszkałym przez antropomorficzne zwierzęta i stylizowanym na Europę w XI. w. Tytułowi Atlas i Axis to dwa psy, których wioska zostaje spalona, a mieszkańcy zabici albo wzięci w niewolę. Bohaterowie wyruszają na wyprawę, aby odbić porwaną siostrę Atlasa.

Już po paru stronach można się przekonać, że nie jest to komiks przeznaczony dla dzieci. Przemoc jest tu bardzo graficzna, a także autor pokazuje ekskrementy. Przy tym scenariusz stara się podkreślać, że bohaterowie są zwierzętami - bez żadnych skrupułów usiłują zabić i zjeść owcę, która jest podobnie jak oni potrafi mówić.

Przy czym jednak w dalszym ciągu pojawiają się tu pewne baśniowe elementy. Dobro uczynione innym wraca do bohaterów, a sami bohaterowie dosyć typową wędrówkę z misją. Często jednak ich przygody mają dosyć gorzki finał, a także okazuje się, że nie wszystko jest takie jak można się spodziewać.

Rysunki hiszpańskiego artysty kontrastują ze sobą karykaturalny świat antropomorficznych zwierząt z naturalizmem. Większość zwierząt wygląda bardzo różnorodnie, wyjątkiem są biali antagoniści, którzy są zbyt podobni do siebie.

Nie jest to komiks dla każdego. Fabuła nie jest bardzo skomplikowana i uderzać ma kontrast warstwy graficznej i brutalnego świata. Szkoda, że wydawca wyraźniej nie oznaczył, iż jest to komiks dla osób dorosłych, ponieważ jakiś rodzić mógł to przez przypadek kupić swojemu dziecku.

"Saga o Atlasie i Axisie" na pierwszy rzut oka może wydawać się opowieścią fantasy dla czytelnika w każdym wieku w stylu serii "Gnat". W rzeczywistości jednak bliżej tej historii do "Pieśni o Renarcie", gdzie zwierzęcy bohaterowie zachowywali się w kontrowersyjny sposób. Jak to się sprawdza w hiszpańskim komiksie?

Akcja rozgrywa się w świecie zamieszkałym przez...

Jedno trzeba przyznać autorowi - świetnie się bawił pisząc ten komiks, a najlepiej o tym świadczą przypisy dodane na marginesie. Niektóre wypowiedzi bohaterów również ujmują swoim niewymuszonym żartem. Lecz, niestety, ogólne wrażenie, słabe. Po prostu kuleje scenariusz. Niby jakiś pomysł jest, ale taki nakreślony z grubsza, a gdy autorowi skończyła się wena, to po prostu ubił zawadzające mu postacie komiksu i już. Kreska ciekawa, świat przedstawiony dość spójny, tylko pasjonującej i wciągającej treści brak. Cóż, sprawdzę, jak wygląda dalszy ciąg, może będzie lepiej.

Jedno trzeba przyznać autorowi - świetnie się bawił pisząc ten komiks, a najlepiej o tym świadczą przypisy dodane na marginesie. Niektóre wypowiedzi bohaterów również ujmują swoim niewymuszonym żartem. Lecz, niestety, ogólne wrażenie, słabe. Po prostu kuleje scenariusz. Niby jakiś pomysł jest, ale taki nakreślony z grubsza, a gdy autorowi skończyła się wena, to po prostu...

Mam problem z tym albumem, bo niezłe to czytadło, tyle że... Sam nie wiem, dla kogo przeznaczony jest ten komiks. Rzecz to zdecydowanie za brutalna dla dzieci, a z drugiej strony - zbyt infantylna dla dorosłych. Z ciekawości sięgnę jednak po tom drugi.

Mam problem z tym albumem, bo niezłe to czytadło, tyle że... Sam nie wiem, dla kogo przeznaczony jest ten komiks. Rzecz to zdecydowanie za brutalna dla dzieci, a z drugiej strony - zbyt infantylna dla dorosłych. Z ciekawości sięgnę jednak po tom drugi.

(...) Jak nie trudno się domyślić Atlas i Axis są wielkimi przyjaciółmi, chociaż są całkowicie różni od siebie, co wprowadza do komiksu elementy komiczne. Ich przygody rozpoczynają się pewnego pięknego poranka, w dniu w którym w ich wiosce ma się odbyć uroczysta biesiada. Zbliżając się do osady zauważają ogień, okazuje się, że ich ukochana Kanina została zaatakowana. Nasi bohaterzy przybywają na miejsce za późno, aby pomóc walczyć z najeźdźcami. Większość mieszkańców wybito do nogi, a wybranki serca Atlasa i Axisa zostały uprowadzone przez złowrogi lud zwany Norcandos (wszelkie skojarzenia z wikingami są jak najbardziej na miejscu).

Jednak przyjaciele nie poddają się rozpaczy, po ciężkiej nocy, o poranku, palą zwłoki swoich towarzyszy. W pewnej chwili Atlas mówi: „Myślę, że jedyne, co możemy zrobić, to udać się na północ i spróbować uratować Erikę i Raposę, no i szczeniaki, jeśli jeszcze żyją”. I tak bezdomni towarzysze wyruszają w drogę. Mają cel: pomścić mieszkańców Kaniny i odbić swoje towarzyszki. Podróż na północ pełna jest niebezpieczeństw i dynamicznych zwrotów akcji, przyjaciele przypadkowo się rozdzielają, Atlas poznaje Miko i się zakochuje, ale misja jest ważniejsza i po kilku dniach rusza dalej. Ponowie spotykają się w gospodzie niedźwiedzicy imieniem Miel, która przygarnia sieroty, daje im pracę i chciałaby, aby z nią zostali i po pomogli prowadzić bar. Kolejny raz przedkładają zadanie nad własną korzyść, niepomni na czyhające niebezpieczeństwa, przeprawiają się przez wielką wodę do zimowej krainy Norcandos.

Sceny konfrontacji ze znienawidzonym ludem są zaskakująco brutalne. Pau nie ubarwia sztucznie swojej opowieści, świat wykreowany przez niego nie jest cukierkowy. Dostrzegam pewną świadomą dysharmonię w przestawieniu wykreowanej rzeczywistości. Kreska artysty jest łagodna, okrągła, pociągnięcia są pewne i dynamiczne, a nie poszarpane i kanciaste, do tego przyjemne i ciepłe kolory (nałożone komputerowo). Natomiast świat, zachowanie postaci, emocjonalne reakcje i łączące ich relacje są autentyczne, miejscami bestialskie i bezwzględne. W końcu bohaterami są zwierzęta, a nie ludzie, choć pewna antropomorfizacja ma miejsce, ale nie obejmuje ona warstwy pierwotnych instynktów.

Pierwszy tom "Sagi o Atlasie i Axisie" to komiks przygodowy z pewnymi elementami edukacyjnymi (jak rozpoznać, w którym kierunku jest północ czy jakie charaktery mają różne rasy psów). Ważnym detalem jest także słownictwo i nazewnictwo, hiszpański twórca ciekawie używa potencjału słowotwórczego wielu języków – tłumacz, Jakub Jankowski, zadbał o to, abyśmy mieli wgląd w niektóre zabawy językowe – „Imiona bohaterów (…) są nazwami pewnych części ludzkiego szkieletu. Axis to po polsku kręg obrotowy (drugi kręg szyjny),który znajduje się pod atlasem…”. Album jest kolorowy, miły dla oka, narysowany ze swadą, przyciąga uwagę.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/06/18/saga-o-atlasie-i-axisie-tom-1/

(...) Jak nie trudno się domyślić Atlas i Axis są wielkimi przyjaciółmi, chociaż są całkowicie różni od siebie, co wprowadza do komiksu elementy komiczne. Ich przygody rozpoczynają się pewnego pięknego poranka, w dniu w którym w ich wiosce ma się odbyć uroczysta biesiada. Zbliżając się do osady zauważają ogień, okazuje się, że ich ukochana Kanina została zaatakowana. Nasi...

Dość brutalny jak na komiks dla dzieci. Słowa typu "ździra" oraz wyrób kiełbas z ciał przeciwników niekoniecznie przypadły mi do gustu. Synowi się podobał, dlatego dam mu drugą szansę.

Dość brutalny jak na komiks dla dzieci. Słowa typu "ździra" oraz wyrób kiełbas z ciał przeciwników niekoniecznie przypadły mi do gustu. Synowi się podobał, dlatego dam mu drugą szansę.