Do tych czas dosyć dobrze kojarzyłem Wiktora Suworowa, ale to pewnie głownie z jego występów w filmie Grzegorza Brauna Marsz Wyzwolenia i innych dokumentalnych i z innych wypowiedzi. Gdzieś tam słyszałem że pisze książki historyczne i takie tam, ale jakoś nigdy nie udało mi się żadnej złapać. W każdym razie te książkę dostałem od swojej kochanej dziewczyny która stwierdziła że mi się z pewnością spodoba, nie pomyliła się całe szczęście. Suworow zabiera nas tak w czas odwilży, czyli rządów na ZSRR Nikity Chruszczowa, nieco mniej brutalnej wersji tego samego zbrodniarza Stalina i całej reszty tej czerwonej jaczejki. Książka opowiada albo raczej skupia się głownie na wątki walki i konkurencji miedzy Chruszczowem a Żukowem. Ta książka jest jednak w wielkiej mierze o marszałku ZSRR Żukowie, i jest to książka demaskująca która wyjawia fakty i niszczy legendę dobrego marszałka. No bo kim dla Rosjan jest Żukow, to postać genialnego wojskowego, marszałka który doprowadził do zwycięstwa, człowieka niemalże nieskazitelnego, mistrza oręża nie tyle czerwonego a Rosyjskiego jak dzisiaj chcą nam wmówić Rosjanie. Ogólnie ta książka demaskuje białą legendę Żukowa, a legenda jak legenda, jest to poprostu nieprawdziwa wersja historii. Suworow przyznaję że musiał w pewnym momentach pozmyślać dialogi, ja uważam że to dodaje książce znacznego czytelnego uroku, bo książki historyczne z pewnością były by lepiej brane gdyby prócz suchego jak papier faktu próbowały wpleść elementy bardziej odpowiadające choćby esejom. Suworow robi w taki sposób książki a Wołoszański robił filmy i obaj mieli dobry efekt. W każdym razie ksiązka opowiada o Żukowie, o tym jaki naprawdę był, do czego dążył, walkę komunistów na Kremlu po śmierci Stalina oraz walki Chruszczowa i Żukowa. Ta książka potwierdza to co do tej pory zawsze uważałem za pewnik że czerwone śmiecie dzielą się na skur...synów i jeszcze większych skur...syn ale i tak wszyscy to ścierwa. Muszę przyznać że z pewnością na zachodzie ta książka była zle odbierana, to u świadomy sobie na zachodzie Żukow (w samej Rosji przede wszystkim) uchodzi za postać krystalicznie czystą, nikt nie ma mu nic do zarzucenia. Nikt nie zdaje sobie sprawy jakim był dowódcą i jakie zagrożenie niósł. I co najważniejsze, ta książka demaskuje postać Żukow jako genialnego stratega za jakiego go uważano, wręcz przeciwnie przedstawia go jako raczej marnego wodza. Ta książka jest moim zdaniem skierowana do Rosjan, głównie do nich, bo Rosja wciąż ma problem z rozliczeniem się ze swojej przeszłości, wciąż nie może przełknąć i zaakceptować tego co ją spotkało, dla czego ? Bo obecna Rosja cierpi na syndrom Sztokholmski, z jednej strony tak głęboko nienawidzi komuny jako swojego głównego kata i mordercy a z drugiej tęskni do tych czasów do których nawet przywykła. Ogólnie zaś tak, książka jest bardzo dobra, jest bardzo dobrze zredagowana i napisana, co dla książki historycznej jest też ważne, fakty są jasne, można by się czepiać że nie wszystko jest tak super udowodnione, ale moim zdaniem jest wystarczająco. Okładka... no niezbyt porywająca, ale za to pochwalę książkę za dobre zdjęcia, dobór cieszy. Ogólnie godna polecenia, polecam i pozdrawiam serdecznie.
Z Panem Bogiem.

Do tych czas dosyć dobrze kojarzyłem Wiktora Suworowa, ale to pewnie głownie z jego występów w filmie Grzegorza Brauna Marsz Wyzwolenia i innych dokumentalnych i z innych wypowiedzi. Gdzieś tam słyszałem że pisze książki historyczne i takie tam, ale jakoś nigdy nie udało mi się żadnej złapać. W każdym razie te książkę dostałem od swojej kochanej dziewczyny która stwierdziła...