Ta książka nie pozostawia obojętnym, wgniata w fotel, przenosi w inny świat, a po powrocie nie jesteś już takim sam i zastanawiasz się nad pytaniem tak często przewijającym się przez ta książkę "czyim ja żyłem życiem" czy mam na nie jakiś wpływ, może warto się nad tym zastanowić nim będzie za późno?

Choć nie mówiący o losie narzuconym ludziom przez wojnę jak w opowiadaniach Andrzeja Mularczyka, uważam, że cytat ze Świata Dysku dobrze oddaje myśl stojącą za pytaniem "czyim ja żyłem życiem" - "Wiesz co jest największą tragedią tego świata? Ludzie, którzy nigdy nie odkryli, co naprawdę chcą robić i do czego mają zdolności. Synowie, którzy zostają kowalami, bo ich ojcowie byli kowalami. Ludzie, którzy mogliby fantastycznie grać na flecie, ale starzeją się i umierają, nie widząc żadnego instrumentu muzycznego, więc zostają oraczami. Ludzie obdarzeni talentem, którego nigdy nie poznają. A może nawet nie rodzą się w czasie, w którym mogliby go odkryć."

Ta książka nie pozostawia obojętnym, wgniata w fotel, przenosi w inny świat, a po powrocie nie jesteś już takim sam i zastanawiasz się nad pytaniem tak często przewijającym się przez ta książkę "czyim ja żyłem życiem" czy mam na nie jakiś wpływ, może warto się nad tym zastanowić nim będzie za późno?

Choć nie mówiący o losie narzuconym ludziom przez wojnę jak w...