Hm, dziwna nowela o jeszcze dziwniejszym trójkącie - niekoniecznie miłosnym, co może sugerować tytuł. Ale o to właśnie chodzi, cała opowieść to gorzka i groteskowa parodia pojęcia "miłość". Mamy więc młodą, bogatą i niezrównoważoną emocjonalnie Annabel, która pod naciskiem rodziców-burżujów wychodzi za mąż za Lee, nauczyciela o rozbrajającym uśmiechu i opiekuńczym podejściu do swojej lubej (do czasu, bo później, gdy żona go mocno irytuje, Lee zdarza się przywiązać ją do łóżka i bić). Dzielą oni mieszkanie z bratem Lee zwanym Buzzem, który jest chyba jeszcze bardziej rozchwiany emocjonalnie niż Annabel i pełni rolę czarnego charakteru (gdy natyka się na pewną osobę próbującą popełnić samobójstwo, przed wezwaniem karetki robi kilka zdjęć). Jak można się domyślić, nie są to konwencjonalni bohaterowie, więc i ich relacje do zwyczajnych nie należą.

Książka przesycona jest atmosferą nierealności, niezdrowej magii, sennego koszmaru. Nic tu nie jest przyjemne, a głównych postaci też raczej nie da się lubić. To przede wszystkim historia relacji Lee i Buzza, między których wkracza Annabel. Choć to bardzo krótka książeczka, żadne słowo nie jest w niej jednak użyte na darmo, stąd chyba wrażenie ciężkości - na niewielu stronach Angeli Carter udało się pomieścić masę emocji i uczuć, a także oddać hermetyczność trójkąta Annabel-Lee-Buzz. Trochę to wszystko psychotyczne i narkotyczne, więc na pewno nie do każdego przemówi. Mnie najbardziej podobało się posłowie autorki, w którym opisuje, co się później stało z bohaterami. Dodaje to całej historii dodatkowego smaczku, komicznego i bardzo ironicznego zarazem.

Hm, dziwna nowela o jeszcze dziwniejszym trójkącie - niekoniecznie miłosnym, co może sugerować tytuł. Ale o to właśnie chodzi, cała opowieść to gorzka i groteskowa parodia pojęcia "miłość". Mamy więc młodą, bogatą i niezrównoważoną emocjonalnie Annabel, która pod naciskiem rodziców-burżujów wychodzi za mąż za Lee, nauczyciela o rozbrajającym uśmiechu i opiekuńczym podejściu...