Ciężko mi uwierzyć, jak można było położyć tak dobrze zapowiadającą się serię :(

Trzeci tom SAO jest bezpośrednią kontynuacją tomu pierwszego, choć są też nawiązania, zwłaszcza jedno dość spore, do opowiadań z tomu drugiego. Książka zaczyna się w momencie, kiedy Kirito po ukończeniu gry SAO budzi się z dwuletniej śpiączki. Szybko jednak okazuje się, że część graczy uwięzionych w SAO (w tym ukochana Kirito, Asuna), mimo ukończenia gry, nie powróciła do świata rzeczywistego. Główny bohater praktycznie zupełnym przypadkiem dowiaduje się, że mogli oni zostać uwięzieni w kolejnej grze, ALfheim Online. Kirito postanawia więc po raz kolejny założyć na głowę hełm NerveGear i zatopić się w kolejnej wirtualnej rzeczywistości w celu odnalezienia i uwolnienia Asuny.

Sama historia zaczyna się całkiem fajnie, niestety dobre wrażenie trwa tylko do czasu. W przeciwieństwie do tomu pierwszego, podzielonego na ponad 20 krótkich rozdziałów (co moim zdaniem zwiększało poczucie dynamizmu), ten jest podzielony na 3 długie. Ta lepsza część książki kończy się jak dla mnie właśnie z zakończeniem rozdziału pierwszego, kiedy Kirito loguje się do nowej gry - potem jest już tylko coraz gorzej. Ale co konkretnie jest nie tak?

Po pierwsze - sama idea gry ALO, w porównaniu z poprzedniczką, wydaje mi się kompletnie nieprzekonująca. O ile w miarę sensownym było urządzenie świata Aincrad, w którym gracze mogli liczyć jedynie na własne odpowiednio rozwijane fizyczne umiejętności, a prawa nim rządzące były dość wiernym odwzorowaniem praw rzeczywistych (z kilkoma wyjątkami mającymi ułatwić rozgrywkę), o tyle Alfheimowa idea latania na skrzydłach oraz magii, tak naturalnie i ochoczo wykorzystywanych przez graczy, sprawia wrażenie nie do końca przemyślanej. Poza tym, najważniejszym celem gry jest zdobycie Drzewa Świata, zaś najważniejszą nagrodą z tym związaną jest... zdobycie nielimitowanej możliwości latania. Jakieś to mało poważne jak dla mnie.

Po drugie - powaga, z jaką gracze traktują grę ALO. O ile zachowanie Kirito można spróbować uzasadnić dwuletnim uwięzieniem w SAO i związanym z tym skrzywieniem (w końcu gra grożąca na każdym kroku realną śmiercią gracza musi zostawić jakiś ślad), o tyle niezrozumiałe jest dla mnie śmiertelnie poważne traktowanie przez pozostałych gry, z której można się wylogować w każdej chwili, a największym minusem w przypadku śmierci jest jedynie utrata inwentarza i części punktów doświadczenia.

Po trzecie, co jest częściowo związane z punktem drugim - zasady, którymi kieruje się Kirito, a które kompletnie nie przystają do bezpiecznej tym razem gry, każą mu czasem podejmować decyzje, które w ostatecznym rozrachunku odciągają go od celu jego misji. A co za tym idzie, wątek ratowania Asuny, który powinien być dla niego sprawą nadrzędną, zostaje odsunięty na dalszy plan.

Po czwarte - historia oparta na grze, która nie grozi graczom praktycznie żadnym niebezpieczeństwem, nie trzyma już w takim napięciu, jak dwa pierwsze tomy.

Po piąte - kompletnie idiotyczny (choć raczej typowy jak na Japończyków) wątek kazirodczy :/

Po szóste - książka, mimo że krótsza i gorsza od poprzednich tomów, jest już wyraźnie droższa.

Po siódme - mogę się mylić, ale wydaje się, że jakość niektórych ilustracji jest dość kiepska, zupełnie jakby obrazki o zbyt małej rozdzielczości rozciągnięto dopasowując do wymiarów strony, przez co są one jakby mniej ostre, niewyraźne.

Do tego dochodzi jeszcze przeoczenie korekty w spisie treści, gdzie zamiast kolejnych rozdziałów nr 2 i 3 widnieją tytuły opowiadań z tomu drugiego.

Ogólnie rzecz biorąc, trzeci tom serii, mimo obiecującego początku, uważam za nieudany, bezsensowny i raczej durny. Mimo wszystko nie mogę się doczekać premiery kolejnej części, żeby dowiedzieć się, jak Kirito doprowadzi swoją misję do końca. Choć nie będzie to już oczekiwanie tak niecierpliwe jak dotychczas.

Ciężko mi uwierzyć, jak można było położyć tak dobrze zapowiadającą się serię :(

Trzeci tom SAO jest bezpośrednią kontynuacją tomu pierwszego, choć są też nawiązania, zwłaszcza jedno dość spore, do opowiadań z tomu drugiego. Książka zaczyna się w momencie, kiedy Kirito po ukończeniu gry SAO budzi się z dwuletniej śpiączki. Szybko jednak okazuje się, że część graczy...