Podziwiam osoby, które potrafią w wierszach wyrazić swoje uczucia, w kilku słowach wskazać przesłanie, zachęcić do przemyśleń, pobudzić do działania. Bardzo chętnie sięgam po poezję, aby móc spojrzeć na otaczający świat innymi oczyma, z ujęcia i perspektywy autora. Przyciąga mnie spojrzenie ukazujące odmienne detale rzeczywistości, wytwarzanie klimatu pełnego melancholii i nostalgii. Tak właśnie odbieram ten tomik, zwięzły i precyzyjny, nieco bolesny, smutny, ale bardzo szczery i prawdziwy, będący inspirującym doświadczeniem czytelniczym. Cieszę się z zaproszenia do intymnego świata myśli, wypełnionego silnymi emocjami, dużą wrażliwością, delikatnością i siłą jednocześnie.

Wiele w tych wierszach tęsknoty za bliskością relacji z drugim człowiekiem, odebranymi przez kapryśny los wspólnymi chwilami z najbliższymi, pragnienia wypełnienia bolesnej samotności, zatrzymania cennych wspomnień, zrozumienia własnej tożsamości, odnalezienia autentyczności w sobie i właściwego miejsca na ziemi. A także potrzeby dawania czegoś dobrego z siebie innym, dzięki czemu wzmacnia się poczucie spełnienia i własnej wartości. Również umiejętnego podążania za pragnieniami i walczenia o marzenia. Korzystanie z życia, cieszenia się jego aspektami, czerpanie radości z drobnych rzeczy, pod warunkiem bycia w zgodzie z sobą. Bardzo ważnym aspektem staje się możliwość pełnego wyrażenia siebie, pokazania indywidualnej osobowości, wyrwania się narzuconym biologicznym determinantom, społecznym normom i kulturowym konwenansom. Napędzanie uczucia wolności, możliwość samodzielnego dokonywania wyborów, popełniania błędów zbliżających do głębszego zrozumienia siebie i świata. Życiowe porażki wzmacniają, utwierdzają w czynach, zachęcają do właściwych zmian, często nadają nowy kierunek i wyzwalają nowe pokłady sił. Transformacja starego w nowe ja, niezatrzymana przez niepewność, lęk i obawy.

bookendorfina.blogspot.com

Podziwiam osoby, które potrafią w wierszach wyrazić swoje uczucia, w kilku słowach wskazać przesłanie, zachęcić do przemyśleń, pobudzić do działania. Bardzo chętnie sięgam po poezję, aby móc spojrzeć na otaczający świat innymi oczyma, z ujęcia i perspektywy autora. Przyciąga mnie spojrzenie ukazujące odmienne detale rzeczywistości, wytwarzanie klimatu pełnego melancholii i...

http://ksiazkowyswiatmoniki.blogspot.com/2016/05/4-dalekosc.html

Tomik poezji „Dalekość” Moniki Miriam Kowalczyk jest pierwszym tomikiem poezji, który mam możliwość przeczytania i zrecenzowania. Monika Miriam Kowalczyk pisze swoje wiersze w sposób prosty i zrozumiały, bez jakichkolwiek ozdobników poetyckich. Jej wiersze są pełne smutku i tęsknoty.
Autorka pochodzi z Radomia. Ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji na Uniwersytecie Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie. Jest także malarką, pisarką, poetką, rękodzielnikiem, kabalistką, blogerką, copywriterem. Jest ona laureatką XII Regionalnego Konkursu Literackiego w Radomiu, w kategorii proza za bajkę „Poszukiwacze skarbów”. Wydała także e-book, którego tytuł brzmi „Eseje pisane nocą” - zbiór kabalistycznych tekstów.
Tomik „Dalekość” pisany jest pod wpływem emocji, chwili, jakiegoś impulsu. Z wierszy bije smutek i refleksja. Podmiot liryczny wiersza można utożsamiać z samą autorką, o czym świadczą np. słowa:
„Dalekość”
„zbyt długo byłam
zimną szklanką ograniczoną sobą
zbyt blisko siebie
zbyt daleko od ciebie
by zrozumieć
że dalej od siebie
to bliżej ciebie”

Można także zauważyć, że autorka tęskni za miłością i bliskością drugiej osoby. W wierszach można dostrzec zmęczenie i znużenie życiem.
Zawrócona w życie
„Zmęczyłam się
przepełniłam sensem istnienia
Jestem podjęta
Nie szukam
odnaleziono mnie
Jestem z powrotem”

W jednym z wierszy podmiot liryczny wraca wspomnieniami do czasów dzieciństwa. Wspomina ojca, jego zapach, zabawy z nim oraz papierosy, które wywołały jego śmierć. Być może jest to nawiązanie do kabały uwielbianej przez autorkę.

Pachnie ojcem
Od rana pachnie ojcem, zapach roznosi się
zawsze gdy pamięć wraca do chwil z dzieciństwa
zabaw z nim beztroskich, partyjek remika
i góry papierosów, które go zabiły.

Autorce nie są też obce porażki, z których potrafi się podnieść, udowodnić, że jest silną osobą.

Wychylam się
„niezmiernie kocham swoje upadki
bo wtedy można
ostentacyjnie powstać
wychylić z szeregu
odstąpić od normy
odeprzeć opór”

W jednym z wierszy wskazuje także, że nasze życie uzależnione jest od DNA. Przypuszczać można, że chodzi tu o pochodzenie danej osoby, jej rodzinę, charakter, czy osobowość.

DNA
„Gdy jesteś wybrakowanym genem
Nadzieja jest jak deszcz
Od którego moknie serce
do ostatniej suchej nitki
DNA zdarzeń i wypadków”

Możliwe jest, że autorka chce zmian w swoim dotychczasowym życiu Występuje tutaj niepewność dalszego losu, przyszłości.

Nowe życie M.
„Nie wiem czy powiem jeszcze
nie chcę istnieć
Nie wiem czy powiem
jeszcze chcę istnieć
Nie chcę o tym myśleć
i żyć pod hasłem nie chcę
też nie chcę
Chcę
zupełnie nowej M”

Na zakończenie należy podkreślić, że wiersze są pełne zadumy i refleksji. Czytając je można zauważyć, że autorce dokucza samotność, która jest przedmiotem jej cierpienia. Obrazy wskazane w wierszach są bardzo realne, prawdziwe, nie ma tutaj miejsca na fałsz i zakłamanie.

http://ksiazkowyswiatmoniki.blogspot.com/2016/05/4-dalekosc.html

Tomik poezji „Dalekość” Moniki Miriam Kowalczyk jest pierwszym tomikiem poezji, który mam możliwość przeczytania i zrecenzowania. Monika Miriam Kowalczyk pisze swoje wiersze w sposób prosty i zrozumiały, bez jakichkolwiek ozdobników poetyckich. Jej wiersze są pełne smutku i tęsknoty.
Autorka pochodzi z...

Tomik "Dalekość" to zbiór 24 wierszy pisanych emocjami. Podmiotem lirycznym w każdym wierszu jest sama autorka.
Autorka w sposób bezpośredni wyraża swoje uczucia, nie występuje tutaj jakaś nadinterpretacja. Słowa nie są jakoś zbytnio wyrafinowane, przez co wiersze są łatwe w odbiorze.

Tomik otwiera wiersz Dalekość

"zbyt długo byłam
zimną szklanką ograniczoną sobą
zbyt blisko siebie
zbyt daleko od ciebie
by zrozumieć
że dalej od siebie
to bliżej ciebie"

Ukazuje nam, że nasze uczucia czasem są bardzo oddalone od siebie, że nie zawsze potrafimy powiedzieć wprost, tego co czujemy, tym na których nam zależy. W głębi duszy pragniemy być blisko osoby, którą kochamy, a jednocześnie pojawia się coś, co staje nam na przeszkodzie. Wyrażanie uczuć, to nic innego jak otwieranie się na świat, pozwolenie zajrzenia w głąb siebie samego.
Zastanawialiście się ile razy w Waszym życiu pojawiał się ktoś, komu otwarcie nie potrafiliście powiedzieć o swoich uczuciach? Mnie się to zdarzyło z raz, czy też może ze dwa razy. Dziś wiem, że wyrażanie siebie jest bardzo ważne, tak samo jak mówienie otwarcie o tym co czujemy.

Wiersze autorki są pisane czystymi emocjami, wydaje mi się, że to sposób autorki na to, by pozbyć się tego co siedzi w niej w środku. Tomik ten jest odzwierciedleniem samej autorki.

Czytając, dosłownie w każdym słowie czułam ogrom emocji jaki towarzyszył autorce, kiedy tworzyła swoją poezję.

Wiem po sobie, że pisanie wierszy pomaga pozbyć się tego co siedzi w nas. Sama mam w domu skryty pamiętnik, w którym zapisuję swoje emocje pod postacią wierszy. Niejednokrotnie ich pisanie, czyni mnie lżejszą, pozwala mi się "wznosić w przestworza".

Pani Monika pisze również o przemijaniu, jednak powinniśmy pamiętać, że pamięć o osobie, która nas opuściła, trwa tak długo jak o niej pamiętamy. I nawet, jeśli odchodzi, wciąż będziemy czuć jej bliskość. Nie pomija również samotności, która potrafi doskwierać osamotnionym. Chyba nikt z nas, nie chciałby być sam, gdyż samotność to straszna trwoga.

Ludzie nie są nieomylni. Każdy z nas myli się tysiące razy w swoim życiu. Czasem zdarzają nam się upadki, ale najważniejsze jest to, by umieć się podnieść i iść dalej na przód. Człowiek całe życie uczy się na własnych błędach, ale to właśnie one kształtują to, kim jesteśmy.

"nagromadzenie porażek w jednym miejscu
jest zatrważające
czasami jestem ich częścią
bo bardzo lubię się mylić
ale nigdy nie dybię na cudze
tylko na swoje
niezmiernie kocham swoje upadki
bo wtedy można
ostentacyjnie powstać
wychylić z szeregu
odstąpić od normy
odeprzeć opór"

Nie powinniśmy jednak zważać na błędy innych osób, najważniejsze jest to co robimy my. Jeśli popełniamy błędy, musimy nauczyć się je również naprawiać.

Autorka niejednokrotnie ukazuje nam nasze stereotypy, jak traktujemy nasze życie, a jednocześnie skłania nas do tego, byśmy czerpali z życia to co najlepsze, łapali szczęście "za rogi", potrafili kochać i okazywać ciepło.

Gorąco zachęcam do zapoznania się w tomikiem "Dalekość", gdyż jest pisany prawdą i czystymi emocjami. Każdy z nas odnajdzie tutaj cząstkę siebie, przystanie i zastanowi się nad swoim życiem.


czytaninka.blogspot.com

Tomik "Dalekość" to zbiór 24 wierszy pisanych emocjami. Podmiotem lirycznym w każdym wierszu jest sama autorka.
Autorka w sposób bezpośredni wyraża swoje uczucia, nie występuje tutaj jakaś nadinterpretacja. Słowa nie są jakoś zbytnio wyrafinowane, przez co wiersze są łatwe w odbiorze.

Tomik otwiera wiersz Dalekość

"zbyt długo byłam
zimną szklanką ograniczoną sobą
zbyt...

Autorka często opisuje swoje stany, swoje niezakamuflowane „ja”. Nie ma takiej potrzeby, by słowom przyglądać się z każdej strony – są proste, nie gmatwają rzeczywistości w gąszczu metafor, czy bliskich skojarzeń. To poezja przeżywająca wszelkie stany, z której wypływa smutek oraz przygnębienie, zastanawianie się nad sensem życia i egzystencji. Najważniejszymi jej cechami są nadwrażliwość oraz gruntowna analiza odczuwania i zależności pojedynczej jednostki w relacjach międzyludzkich.
Zapraszam na całą recenzję na:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2016/04/8222Dalekosc8221-Monika-Miriam-Kowalczyk.html

Autorka często opisuje swoje stany, swoje niezakamuflowane „ja”. Nie ma takiej potrzeby, by słowom przyglądać się z każdej strony – są proste, nie gmatwają rzeczywistości w gąszczu metafor, czy bliskich skojarzeń. To poezja przeżywająca wszelkie stany, z której wypływa smutek oraz przygnębienie, zastanawianie się nad sensem życia i egzystencji. Najważniejszymi jej cechami...

http://dajprzeczytac.blogspot.com/2016/05/dalekosc-monika-miriam-kowalczyk.html

http://dajprzeczytac.blogspot.com/2016/05/dalekosc-monika-miriam-kowalczyk.html