"Spinoza. Filozofia praktyczna" to kolejna z książek z serii prac Gilles Deleuze na temat wszelakich filozofów którzy inspirowali jego myśl. Analiza myśli Spinozy jest dogłębna i przejrzysta. Podobnie jak w innych tego typu tekstach autor wyciąga z tekstu motywy pomijane lub nie wyrażone ściśle przez autora. Głównym problemem książki jest umieszczony w środku "słowniczek", będący zbiorem pojęć z prac Spinozy.
Jakkolwiek dobrze napisany, jest on zbyt duży w porównaniu do reszty treści i momentami rozbudowaniem potrafi przynudzić/przytłoczyć nawet największego fana Spinozy. Mimo wszystko jest to lektura warta polecenia.
Osobiście polecałbym czytelnikom skupienie się na interpretacji, pominięcie słowniczka i potem ewentualnie powrót do niego. Pozwoli to na bardziej ścisłą lekturę interpretacji Spinozy i bardziej przyjemną.

"Spinoza. Filozofia praktyczna" to kolejna z książek z serii prac Gilles Deleuze na temat wszelakich filozofów którzy inspirowali jego myśl. Analiza myśli Spinozy jest dogłębna i przejrzysta. Podobnie jak w innych tego typu tekstach autor wyciąga z tekstu motywy pomijane lub nie wyrażone ściśle przez autora. Głównym problemem książki jest umieszczony w środku...

Dla każdego adepta myśli Spinozy zalecam przeczytanie początku i końca (jego szczególnie, bo zupełnie inaczej będziemy patrzeć na ten niezmiernie skomplikowany system). Środek jest aczytelny do momentu gdy nie weźmiemy potężnego środka psychoaktywnego. Polecam i nie polecam jednocześnie.

Dla każdego adepta myśli Spinozy zalecam przeczytanie początku i końca (jego szczególnie, bo zupełnie inaczej będziemy patrzeć na ten niezmiernie skomplikowany system). Środek jest aczytelny do momentu gdy nie weźmiemy potężnego środka psychoaktywnego. Polecam i nie polecam jednocześnie.

„Spinoza Filozofia Praktyczna” jest praktyczna, praktycznie do 1/3 objętości. (sic)
W dalszej części znajduje się słownik podstawowych pojęć, które potrafi znużyć nawet wielbiciela Barucha Spinozy żyjącego w XVII w., holenderskiego myśliciela żydowskiego pochodzenia.

Pozycja niewątpliwie zainteresuje wszystkich tych, którzy cenią sobie odkrywanie życia przez odsuwanie powszechnie użytecznych symboli: zła, dobra, winy, grzechu czy zasługi. Tak powstają pozory, które wedle Spinozy, sprawiają, że człowiek zaczyna myśleć tylko o tym, jak wymknąć się śmierci.
Stąd już niedaleko do postawienia tezy: wystarczy nie rozumieć, żeby zacząć moralizować.

Szkoda, że autor nie pokusił się o skomentowanie twierdzenia XLII znajdującego się w jego „Etyce”: „Szczęśliwość nie jest nagrodą za cnotę, lecz cnotą samą; i cieszymy się nią nie dlatego, że hamujemy żądzę, lecz odwrotnie, dlatego, że się nią cieszymy, możemy hamować żądzę”.

„Spinoza Filozofia Praktyczna” jest praktyczna, praktycznie do 1/3 objętości. (sic)
W dalszej części znajduje się słownik podstawowych pojęć, które potrafi znużyć nawet wielbiciela Barucha Spinozy żyjącego w XVII w., holenderskiego myśliciela żydowskiego pochodzenia.

Pozycja niewątpliwie zainteresuje wszystkich tych, którzy cenią sobie odkrywanie życia przez odsuwanie...