Tytuł „Sodoma i Gomora” wprost nawiązuje do starotestamentowego miasta słynnego z rozpusty i wyuzdania cielesnego.

Tak więc można się spodziewać, że ta część cyklu oscyluje wokół niestandardowych zachować seksualnych. Najpełniej wydają się to uzewnętrzniać rozterki samego narratora, gdy w pewnym momencie zaczyna mieć wątpliwości czy aby jego nowa miłość jest mu wierna. I nie chodzi tu o stosunki z mężczyznami (to jakoś można by było odkręcić) – gorzej, że Albertyna zdaje się mieć bardzo liberalne preferencje i nie stronić także od ... kobiet.

W powieści znajdujemy filozoficzne aspekty homoseksualizmu. Intrygujący jest fragment stanowiący, iż dla geja zboczenie to nie sam stosunek z kobietą, ale odczuwanie z niego przyjemności (sic!).

Zgodnie z nazwą całego cyklu powieściowego i w tej odsłonie nie brakuje nawiązań do nieodwracalnego upływu czasu np. wyrzuty sumienia mężczyzny, iż nie ulżył babce w cierpieniu, gdy ta jeszcze żyła. Z drugiej strony świetnie jest ukazane jak upływ czasu leczy miłosne rozterki, gdy dawna ukochana stała się tak obojętna, że bohater nawet nie czuł potrzeby oznajmiać jej swoich uczuć, mimo iż wcześniej bardzo przeżywał rozstanie.

Interesujące są także rozważania o czasie we śnie, iż przyjemności tam doznane nie zaliczamy do realnych, prawdziwego życia.

Tak na koniec, skoro już jesteśmy przy tej sodomie... Najbardziej rozśmieszyła mnie marginalna przypowieść o pewnej kobiecie, która podobno miała w zwyczaju wypróżniać się do szafy przed opuszczeniem hotelu, aby w ten sposób zostawić „pamiątkę” pokojówce (aby ta miała co sprzątać).

Tytuł „Sodoma i Gomora” wprost nawiązuje do starotestamentowego miasta słynnego z rozpusty i wyuzdania cielesnego.

Tak więc można się spodziewać, że ta część cyklu oscyluje wokół niestandardowych zachować seksualnych. Najpełniej wydają się to uzewnętrzniać rozterki samego narratora, gdy w pewnym momencie zaczyna mieć wątpliwości czy aby jego nowa miłość jest mu wierna. I...