Żyjąc w dzisiejszych czasach człowiek często spotyka się na łamach różnego typu mediów z dyskusjami na tematy społecznie ważne, a zarazem wielce drażliwe, jakimi są m.in. aborcja, eutanazja, prymat związków jednopłciowych, wolność seksualna, hedonizacja życia itp. Jednakże w tych dyskusjach praktycznie zawsze pomija się ich źródło i związane z tym kwestie natury filozoficzno-społecznej. Przypomina to dyskusję dwóch hydrologów o rzece, którzy jedynie widząc jej ujście próbują dywagować o jej przebiegu, specyfice i wpływie na lokalne otoczenie. Przy czym nie próbując dojść do jej źródeł nigdy nie będą w stanie odpowiedzieć rzeczowo i w pełni na pytania i wątpliwości, które pojawiają się w toku wzajemnej dysputy. Jednakże często dojście do źródła wymusza przyjęcie prawdy, która jednakże może być niewygodna dla jednej ze stron i podważać jej pierwotnie stawiane górnolotne tezy.

W taką drogę do źródła zabierają czytelnika Donald de Marco oraz Benjamin D. Wiker w swojej książce „Architekci kultury śmierci”. Starają się oni pokazać źródła, a przede wszystkim twórców „kultury śmierci”, która prowadzi do depersonalizacji ludzkości i jest „próbą zredukowania ludzkości do poziomu podczłowieczeństwa, nie tylko zgodnie z jakąś abstrakcyjną definicją, lecz również w każdym wymiernym aspekcie naszego człowieczeństwa.” Zauważają oni, iż „kultura śmierci” nie wydarzyła się nagle, pojawiając się znikąd i opanowując społeczeństwo, lecz była budowana przez stulecia doprowadzając do hekatomby moralnej ostatnich dekad.

Autorzy, jak sami przyznają wybrali według nich najważniejszych „architektów” z ostatnich dwóch stuleci dzieląc, ich na siedem kategorii, w zależności od obszaru społecznego lub naukowego, na który mieli największy wpływ. Możemy tutaj znaleźć opisy takich osób jak Friedrich Nietzsche, Karol Darwin, Karol Marks, Jean-Paul Sartre, Zygmunt Freud, Alfred Kinsey, czy Peter Singer. Nie wyczerpują one listy zaproponowanej przez Donalda de Marco i Benjamina D. Wikera, lecz są „architektami”, którzy obrazują poruszane przez nich główne kategorie związane z „kulturą śmierci”. Ponadto autorzy nie odrywają idei i postulatów głoszonych przez wymienione w książce osoby od kontekstu ich życia i wpływu innych postaci i prądów filozoficzno-społecznych na nie. Sprawia to, iż czytelnik może w pełni zrozumieć i dostrzec rozwój tak poglądów danej jednostki, jak również jej jednostkowy wkład w „kulturę śmierci”. Autorzy pokazują również błędy w rozumowaniu, czy przyjmowanych tezach przez „architektów” oraz zwracają uwagę na demagogiczność postulatów przez nich proponowanych, a które są dzisiaj często przyjmowane bezkrytycznie.

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/architekci-kultury-smierci-donald-de-marco-benjamin-d-wiker/

Żyjąc w dzisiejszych czasach człowiek często spotyka się na łamach różnego typu mediów z dyskusjami na tematy społecznie ważne, a zarazem wielce drażliwe, jakimi są m.in. aborcja, eutanazja, prymat związków jednopłciowych, wolność seksualna, hedonizacja życia itp. Jednakże w tych dyskusjach praktycznie zawsze pomija się ich źródło i związane z tym kwestie natury...