Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, dlaczego rzeczy proste są najbardziej ekskluzywne, najdroższe i najtrudniej dostępne? Rzeźba z jednego kawałka drewna, spódnica uszyta ze skosu, buty z jednego kawałka skóry i drewniane podeszwy, prosta biżuteria z jednym kamieniem, koszula samodziałowa – to wszystko rzeczy piękne, genialnie proste i mało osiągalne dla przeciętnego człowieka. Zasada ta może także dotyczyć architektury (prosta bryła budynku mieszkalnego czy użytkowego, proste drewniane kościółki), infrastruktury (prosta droga) i zagospodarowania przestrzeni (małe zagęszczenie jednolitej zabudowy, trawnik lub las). Proste jest wymowne, pełne znaczeń i przestrzeni dla wyobraźni.

Nie inaczej ma się rzecz w przypadku książek dla dzieci. Nierzadko zdarza się, że odkładamy z niesmakiem jakiś tytuł dlatego, że kolory są zbyt krzykliwe lub drażni nas nadmiar jednego koloru (czytaj: różowego), ilustracje wyglądają nazbyt „komputerowo” lub są przesadnie przeładowane szczegółami. W tym morzu propozycji, jakim jest oferta książek dla dzieci, lśnią za to jak perły dzieła mądre, szanujące inteligencję dziecka, piękne, z czytelnym przekazem, często genialne w swej prostocie. Do tego grona wypada bez wątpienia zaliczyć cykl książek o Pomelo, którego twórcami są Ramona Bădescu (tekst) i Benjamin Chaud (ilustracje). Wydawnictwo Zakamarki opublikowało niedawno już szósty tom przygód tego bohatera.

Pomelo jest słoniem ogrodowym i mieszka pod dmuchawcem. Jak na słonia jest bardzo nietypowy – malutki, różowy, z niepraktycznie długą trąbą i ze skłonnością do przyjaźni międzygatunkowych oraz głową pełną filozoficznych pytań. Doznaje różnych emocji, nieobce są mu rozterki i gorsze dni. Chętnie spędza czas z przyjaciółmi, z którymi doskonale się porozumiewa wbrew zasadom ewolucji, matematyki i innych racjonalności, ale potrzebuje też chwil samotności i refleksji. Inspiruje go zarówno jawa, jak i sen, codzienne czynności oraz marzenia. Jest pomysłowy, zaskakujący, przyjazny i często przekracza granice nie tylko własne, ale i granice oczekiwań i przyzwyczajeń małego – i nie tylko – czytelnika. Format książeczek jest poręczny, całość bezpretensjonalna, a układ tekstu i ilustracji zaskakująco prosty – przy otwartym tomiku prawa strona zawiera ilustrację, a na lewej umieszczono krótkie zdanie lub kilka wyrazów (choć zdarzają się wyjątki). Tekst czasem jest bardzo oszczędny ilościowo, często zaskakujący, nieco abstrakcyjny lub metaforyczny, ilustracje zaś zdecydowanie wykraczają poza proste odwzorowanie słów, zaś oba te elementy książki doskonale ze sobą współgrają i wydają się inspirować wzajemnie swoich twórców i rozszerzać ich zamysł. A wszystko to czyta i ogląda się lekko i z przyjemnością, od czasu do czasu wybuchając głośnym śmiechem, bez względu na wiek, choć mam jednak podejrzenia, że dzieci uwiodą bardziej ilustracje, a starszych miłośników Pomelo zauroczy także treść, z przymrużeniem oka traktująca temat książeczki.

W tomie „Pomelo i kolory” słonik ogrodowy przypomina nam, że życie to nie tylko niezliczone barwy świata, ale i emocji, skojarzeń czy relacji z innymi, a to wszystko, łącznie z tym, co sami przynosimy światu, składa się na wielobarwną i nieprzewidywalną mozaikę życia. W chwilach gdy wszystko wydaje się białe lub czarne (czyli bezbarwne), wystarczy tylko otworzyć szerzej oczy i rozejrzeć się dookoła przez pryzmat zdumienia i chęci odkrycia na nowo tego, co znane. To, co proste, może być bowiem pełne znaczeń, a to, co znane – inspirować czytelnika do zdumiewających odkryć.

Jowita Marzec