Bardzo wzruszająca historia. Czytając „Zieloną Milę” nie widziałem wcześniej filmu, który jest może nawet bardziej popularny od książki. Niektórzy pewnie nawet nie wiedzą, że „Zielona Mila” to powieść Kinga, ale mniejsza z tym. Co podobało mi się w książce? Na pewno postać Johna Coffeya, który jest skazanym na śmierć olbrzymem o uzdrowicielskich mocach. Do końca miałem nadzieję, że uniknie egzekucji, tym bardziej, że przecież ponad wszelką wątpliwość był niewinny. Na pewno pan Dzwoneczek, mysz potrafiąca wyczyniać cyrkowe sztuczki przy aplauzie strażników więzienia. Na pewno klimat więzienia, który mimo, że był nieco ponury to nie pozbawiony odrobiny życzliwości między strażnikami a więźniami oraz nadziei w skazanych, która na pewno tliła się w nich, bez której na pewno by zwariowali.
King biorąc na warsztat problem kary śmierci na pewno postawił przed sobą niełatwe zadanie. Ciężko jest bowiem znaleźć się na miejscu osoby skazanej na taką karę i opisania jej przeżyć, uczuć, emocji. Skazańcy w Mili byli może trochę przerysowani ale z drugiej strony nie brakowało im też wiarygodności. To duże literackie wyzwanie i pisarz temu sprostał.
Podsumowując „Zielona Mila” zrobiła na mnie duże wrażenie. Trochę skojarzyła mi się z „Komorą” Grishama jednak tylko dlatego, że tam też poruszono problem kary śmierci. Poza tym książki różnią się zasadniczo. Tą powieścią moim zdaniem King pokazał, że jest wszechstronnym pisarzem i wciąż zaskakuje czymś innym. Polecam.

Bardzo wzruszająca historia. Czytając „Zieloną Milę” nie widziałem wcześniej filmu, który jest może nawet bardziej popularny od książki. Niektórzy pewnie nawet nie wiedzą, że „Zielona Mila” to powieść Kinga, ale mniejsza z tym. Co podobało mi się w książce? Na pewno postać Johna Coffeya, który jest skazanym na śmierć olbrzymem o uzdrowicielskich mocach. Do końca miałem...