Poważna naukowa rozprawa poświęcona obecności wątków mitologicznych w łacińskiej poezji miłosnej okresu augustowskiego. Autor przedstawia różnorodne przykłady zastosowania mitologicznych odwołań oraz ich funkcji w utworach miłosnych Propercjusza, Tibullusa, Owidiusza oraz Horacego. Ich analiza pozwala w sposób pełniejszy odkryć wielkość poezji tego okresu i poszerzyć swoje spojrzenie na literaturę rzymską w ogóle. Szczególnie interesujące są przykłady "elegizacji" tradycyjnych motywów epiki bohaterskiej tak, by lepiej pasowały do elegijnej koncepcji życia i miłości. Każdy z czterech omawianych poetów posługiwał się mitologicznymi reminiscencjami nieco inaczej, szczególnie mocno różnice te widać między poważnym Propercjuszem i żartobliwym Owidiuszem. Mimo tych różnic wszyscy autorzy korzystali z tego samego repertuaru mitów, co świadczy o wręcz niewyczerpywalnym charakterze antycznej mitologii. Książkę tę można polecić tylko osobom nieźle znającym łacinę, bowiem cytowane fragmenty poetyckie nie są w żadnym miejscu tłumaczone. Dla miłośników poezji łacińskiej bardzo dobra pozycja.

Tomasz Babnis

Poważna naukowa rozprawa poświęcona obecności wątków mitologicznych w łacińskiej poezji miłosnej okresu augustowskiego. Autor przedstawia różnorodne przykłady zastosowania mitologicznych odwołań oraz ich funkcji w utworach miłosnych Propercjusza, Tibullusa, Owidiusza oraz Horacego. Ich analiza pozwala w sposób pełniejszy odkryć wielkość poezji tego okresu i poszerzyć swoje...