Książka podzielona jest na 4 zasadnicze części: pierwsza poświęcona jest aksjologii mediów, druga warsztatowi dziennikarskiemu, trzecia metodom badawczym, a czwarta - tożsamości dziennikarskiej. Dzięki takiemu wyborowi autorowi udaje się w miarę pełny sposób poruszyć podstawowe zagadnienia dziennikarskiej sztuki.

Dziennikarstwo z początku było dla mnie jedynie wielkim marzeniem, które z czasem stało się coraz bardziej realne i, co stwierdzam z niemałym żalem, straciło wiele z swojej atrakcyjności. Oczywiście, nie wykluczam podjęcia w przyszłości pracy w tym zawodzie, jednak coraz chętniej skłaniam się ku drugiej specjalności moich studiów, jaką jest PR. Po co to piszę? Żeby uzmysłowić Wam, że po książkę Dąbały nie muszą sięgać jedynie silnie zdeklarowani przyszli dziennikarze.

Największą siłą tej książki jest fakt, że profesor Dąbała o niezbyt prostych zagadnieniach pisze jasno i ciekawie. Nie trzeba być obeznanym z tematem, by wynieść z tej książki wiele interesujących informacji, jest więc ona idealna dla każdego, kto chciałby być świadomym odbiorcą mediów. Wystarczy podstawowa wiedza ogólna i jako takie wyobrażenie o medialnej rzeczywistości.
A książka daje obraz dziennikarstwa bez żadnych upiększeń - wyścig z czasem, konieczność podporządkowania się tzw. linii redakcji, częste podporządkowanie tematów zyskowi. Cóż, to naprawdę nie jest łatwy zawód, w pracy jest się praktycznie na okrągło, a o wielkiej karierze pomarzyć mogą naprawdę nieliczni. A mimo to są osoby, które ciągle chcą się dziennikarstwem trudzić...

To, co czasem męczyło mnie podczas lektury to nagromadzenia naukowych pojęć - rzecz charakterystyczna dla wszystkich naukowych publikacji. Z tą niedogodnością musi się liczyć każdy, kto postanowi sięgnąć po prezentowaną publikację - wszak nie jest to przyjemna beletrystyka.

Książkę profesora polecam nie tylko przyszłym dziennikarzom, ale każdemu, kto chciałby bliżej poznać zasady funkcjonowania tego zawodu. Warto poświęcić trochę czasu, by stać się bardziej świadomym odbiorcą mediów - czwartej władzy w naszym życiu.

Książka podzielona jest na 4 zasadnicze części: pierwsza poświęcona jest aksjologii mediów, druga warsztatowi dziennikarskiemu, trzecia metodom badawczym, a czwarta - tożsamości dziennikarskiej. Dzięki takiemu wyborowi autorowi udaje się w miarę pełny sposób poruszyć podstawowe zagadnienia dziennikarskiej sztuki.

Dziennikarstwo z początku było dla mnie jedynie wielkim...