Książka, która bardzo mnie rozczarowała. Kiedyś z przyjemnością czytałam o perypetiach Becky ale autorce najwyraźniej wyczerpały się dobre pomysły i próbuje reanimować postać, w której nie ma już śladów życia. Becky straciła swój urok, jest mało zabawna, wręcz irytująca.

Książka, która bardzo mnie rozczarowała. Kiedyś z przyjemnością czytałam o perypetiach Becky ale autorce najwyraźniej wyczerpały się dobre pomysły i próbuje reanimować postać, w której nie ma już śladów życia. Becky straciła swój urok, jest mało zabawna, wręcz irytująca.

Wydawać by się mogło, że bohaterka powinna z czasem choć trochę dojrzeć, ale jeszcze nie do końca tak się stało w tej części serii. Obserwujemy, jak Los Angeles'owski szampan uderza jej do głowy i zaćmiewa wzrok do tego stopnia, że traci z horyzontu to, co najważniejsze, jednak w końcu udaje jej się wrócić na właściwe tory.

Wydawać by się mogło, że bohaterka powinna z czasem choć trochę dojrzeć, ale jeszcze nie do końca tak się stało w tej części serii. Obserwujemy, jak Los Angeles'owski szampan uderza jej do głowy i zaćmiewa wzrok do tego stopnia, że traci z horyzontu to, co najważniejsze, jednak w końcu udaje jej się wrócić na właściwe tory.

Po trochę moim zdaniem słabszych częściach Zakupoholiczki, Sophie Kinsella powraca w świetnej formie. W siódmym tomie z serii doskonale znamy już sposób rozumowania Becky, jednak książka potrafi zaskoczyć, rozśmieszyć i przy tym wszystkim niesamowicie wciągnąć. Pochłonęłam ją bardzo szybko i już z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Po trochę moim zdaniem słabszych częściach Zakupoholiczki, Sophie Kinsella powraca w świetnej formie. W siódmym tomie z serii doskonale znamy już sposób rozumowania Becky, jednak książka potrafi zaskoczyć, rozśmieszyć i przy tym wszystkim niesamowicie wciągnąć. Pochłonęłam ją bardzo szybko i już z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Jak to S. Kinsella - czytanie lekkie, łatwe i przyjemne.

Jak to S. Kinsella - czytanie lekkie, łatwe i przyjemne.