Tytuł książki i opis z tyłu na okładce sugerują, że będzie to kolejny poradnik poświęcony rodzicielstwu. Okazuje się jednak, iż nie jest to do końca poradnik. jest to raczej opowieść autorki o tym, jak ją zainspirowała osoba Nicolo Machiavellego i jego dzieło "Książę" do wprowadzenia zmian w jej życiu rodzinnym. Będąc matką czworga dzieci (w tym jednego przybranego i jednego niepełnosprawnego), Evans nie do końca radziła sobie z macierzyństwem, prowadzeniem domu i pracą. Inspirację do zmian znalazła we wspomnianej książce włoskiego renesansowego myśliciela. Zalecenia zawarte w "Księciu" zaczęła interpretować w kontekście spraw rodzinnych i wprowadzać je w życie w swoim domu. Część makiawelicznych zmian przyniosło oczekiwane skutki i poprawiło funkcjonowanie rodziny, część wręcz przeciwnie - przyniosło złe skutki.

Książka ta jest miejscami dość osobistym pamiętnikiem opisującym trudy rodzicielstwa, na przykład konieczności stawienia czoła faktowi, że urodziło się dziecko z zespołem Downa. Wspomnienia Evans są świadectwem tego, że źródłem części problemów w wychowywaniu dzieci mogą być nieuporządkowane sprawy w głowie matki. Autorka w pewnym momencie swego życia potrzebowała zmian, także zmian swoich przekonań, a lektura Machiavellego pomogła jej część z nich nazwać, przemyśleć i się z nimi uporać. Postawiona przez autorkę teza, że można zastosować porady z "Księcia" we współczesnej rodzinie, zmuszała ją do przemyśleń, jak na nowo zinterpretować dawne dzieło i dopasować je do swojej sytuacji. Evans odnalazła w tym pomocną jej metodę.

Autorka napisała tę książkę, by podzielić się swoją historią i pomysłem na poszukiwanie rozwiązań domowych problemów. Czy jednak jest to tak odkrywcze i warte przekazania? "Machiavelli dla mam" jest przykładem tego, że współcześni ludzie nadal potrzebują autorytetów w swoim życiu i że można ich szukać w klasycznych tekstach, a nie w kolejnym poradniku, którymi zalewa nas rynek wydawniczy. Niestety, rady, których udziela Evans, nie są niczym odkrywczym. Wiele z nich można znaleźć w innych poradnikach na przykład w książkach o minimalizmie. Autorka przykleja etykietę "makiawelicznej mamy" do osoby, która zgadza się z wymienionymi przez nią stwierdzeniami, które moim zdaniem są oczywistościami w wychowywaniu dzieci. Teoretycznie wywiedzione od Machiavellego, zasady te nie są niczym nowatorskim czy odkrywczym. Być może dla autorki to było odkrycie, ale wątpię, czy koniecznie trzeba się było tym dzielić, pisząc książkę.

"Machiavelli dla mam" to raczej książka z półki tych niepotrzebnych i nie poleciłabym jej, bo to trochę strata czasu.

Tytuł książki i opis z tyłu na okładce sugerują, że będzie to kolejny poradnik poświęcony rodzicielstwu. Okazuje się jednak, iż nie jest to do końca poradnik. jest to raczej opowieść autorki o tym, jak ją zainspirowała osoba Nicolo Machiavellego i jego dzieło "Książę" do wprowadzenia zmian w jej życiu rodzinnym. Będąc matką czworga dzieci (w tym jednego przybranego i...