Kiedy myślę o tej książce wyłania mi się w wyobraźni moja ulubiona scena, kiedy mały Książe spotyka lisa i rozmawiają o przyjaźni. Uwielbiam ten opis, jest nie tylko esencją przyjaźni, ale czymś znacznie więcej, jest „tworzeniem więzi”. Bo jeśli dwoje ludzi zaczyna zbliżać się do siebie, poznawać się lepiej, fascynować się drobnymi szczegółami życia drugiej osoby to przyjaźń zaczyna przybierać inne kolory, staje się pokusą, przywiązaniem, zajmuje myśli … Jest to pięknie oddane w słowach lisa, który mówi o przyjaźni w kontekście oswojenia.
[...] Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będę dla ciebie jedyny na świecie. [...] Jeślibyś mnie oswoił, moje życie nabrałoby blasku. Z daleka będę rozpoznawał twoje kroki - tak różne od innych. Na dźwięk cudzych kroków chowam się pod ziemię. Twoje kroki wywabią mnie z jamy jak dźwięki muzyki. Spójrz! Widzisz tam łany zboża? Nie jem chleba. Dla mnie zboże jest nieużyteczne. Łany zboża nic mi nie mówią. To smutne! Lecz ty masz złociste włosy. Jeśli mnie oswoisz, to będzie cudownie. Zboże, które jest złociste, będzie mi przypominało ciebie. I będę kochać szum wiatru w zbożu.... [...]

Kiedy myślę o tej książce wyłania mi się w wyobraźni moja ulubiona scena, kiedy mały Książe spotyka lisa i rozmawiają o przyjaźni. Uwielbiam ten opis, jest nie tylko esencją przyjaźni, ale czymś znacznie więcej, jest „tworzeniem więzi”. Bo jeśli dwoje ludzi zaczyna zbliżać się do siebie, poznawać się lepiej, fascynować się drobnymi szczegółami życia drugiej osoby to...