Historia opisana w tej książce jest tak nieprawdopodobna, jak wyścig FORMUŁY 1 na Arktyce. Z krótką przerwą na PIT STOP (kilka niedługich fragmentów, w których wydawało mi się, że Autor trochę namieszał, ale pomyślałem i ... udało się :) ). Ok., jest sobie stacja naukowo-badawcza na Arktyce. Pewnego dnia ginie jeden z naukowców. Śmierć, która wygląda na nieszczęśliwy wypadek, okazuje się zabójstwem. Wiedzą o tym tylko kierujący stacją Henryk Arctowski (nawiasem mówiąc postać autentyczna) i jego przyjaciel - dr Garlicki. Prawdziwą przyczynę śmierci postanawiają utrzymać w tajemnicy, przeprowadzając jednocześnie dyskretne śledztwo. W międzyczasie w Europie Wschodniej dochodzi do dramatycznych wydarzeń, które kończą się wewnętrznym konfliktem zbrojnym w państwach Układu Warszawskiego. Nad Arktyką szaleje burza śnieżna, stacja traci łączność z krajem, ktoś niszczy radiostację a co z tego wynikło, to już niech każdy sobie doczyta sam :)
Sama powieść jest napisana w jakimiś takim ... niespotykanym stylu. Przykładowo mamy w niej fragment, w którym dość mocno pokiereszowany (po wypadku na skuterze śnieżnym) człowiek wraca nocą na stację. Ma do przejścia kilka kilometrów w śnieżnej zamieci, lodowatym wietrze itd. Jest ranny, trawi go gorączka, kiedy ostatnim wysiłkiem udaje mu się w końcu dotrzeć na stację, traci świadomość i na skutek gorączki doznaje jakichś straszliwych wspomnień z dzieciństwa. Nie ujawniając fabuły, opisane jest to tak(króciutki fragment dłuższego opisu): " ... wydawało mu się, że słyszy za sobą ciche odgłosy oślizgłego pełzania jakichś przedwiecznych stworów ... miał wrażenie, że coś zbliża się do niego. Widzi go, samo pozostając w ukryciu. Bawi się okrutnie jego duszą i umysłem po to, aby doprowadzić go do szaleństwa i ostatecznie zaciągnąć gdzieś w czeluści piekieł ... ruszył powoli do przodu ... ciemność otaczała go ze wszystkich stron, wędrówka stawała się koszmarem, ale nie mógł pozostać w tym miejscu ..." (Novae Res, str. 206). Dla mnie bomba ! Albo: " ... stanął z nim twarzą w twarz ... nieruchome, zdawałoby się gadzie, źrenice, przetłuszczone włosy sterczące i zmierzwione jak u wściekłego psa ... twarz wykrzywiona obłędem, jakiego nigdy nie widział u zdrowego na umyśle człowieka ... drgające mięśnie nieznaczenie uniosły lewy kącik ust, nadając tej twarzy wyraz szalonej groteski ... " (str 258) Super!!! I podobnych jest dużo więcej ! Drugą, niebagatelną, sprawą jest to, że czytając książkę można się dowiedzieć sporo ciekawych rzeczy. Jedną z nich jest to, że pierwszym lotnikiem polarnym na świecie był Polak - Jan Nagórski. Reasumując - obowiązkowa jazda bez trzymanki dla każdego faceta ! A nie wątpię, że i Paniom książka również się spodoba.

Historia opisana w tej książce jest tak nieprawdopodobna, jak wyścig FORMUŁY 1 na Arktyce. Z krótką przerwą na PIT STOP (kilka niedługich fragmentów, w których wydawało mi się, że Autor trochę namieszał, ale pomyślałem i ... udało się :) ). Ok., jest sobie stacja naukowo-badawcza na Arktyce. Pewnego dnia ginie jeden z naukowców. Śmierć, która wygląda na nieszczęśliwy...