ZŁODZIEJKA SERC BIBLIOFILÓW

Nie przeczytałam dzieła Markusa Zusaka „Złodziejka książek” … Ja je dosłownie pochłonęłam, niczym prawdziwy mól książkowy. Teraz chciałabym zachęcić Was tą recenzją do zaznajomienia się z wyżej wymienionym utworem :)

Śmierć to dobry narrator. Szczerze i bez obłudy opisuje wydarzenia z życia Liesel Meminger. Bardzo często się z nią spotyka, ale - o dziwo - nie udaje mu się jej zabrać ze sobą na wieczny spacer ("Czasem przybywam zbyt wcześnie. Spieszę się, a ludzie czepiają się życia dłużej, niż przewidywałem").
Śmierć umie trzymać w napięciu. I to nawet, gdy na samym początku zdradza zakończenie; to, czyje dusze zabierze.
Nie, nie. Śmierć nie jest tak okrutną osobą, jakby się mogło wydawać. On po prostu ma trudną, wymagającą pracę ("Widzicie? Nawet śmierć ma serce").
Natomiast Liesel Meminger to sierota, żyjąca w Niemczech w czasie II wojny światowej.
Słowa towarzyszą jej wszędzie. ("Wciąż ściskała książkę. Desperacko chwytała się słów, które ocaliły jej życie"). Uczy się coraz to nowszych, dzięki "Podręcznikowi grabarza" (słownictwo głównie związane z rozkładem, trupami czy łopatami, czyli wprost i d e a l n e dla dwunastoletniej dziewczynki ...).
Liesel mieszka w domu Hubermannów: z uczuciowym Hansem, który grywa na akordeonie i wypala papierosa za papierosem i jego, naprawdę tylko p o z o r n i e gburowatą, żoną Rosą, która swą miłość wyraża niepochlebnymi słowami: Saumensch i Saukerl (znaczącymi tyle, co nazwa zwierzęcia hodowlanego ... ).
W sąsiedztwie rezyduje Rudy, blondyn z licznej, aczkolwiek ubogiej rodziny, który chce biegać jak jego idol, Jesse Owens. Zaprzyjaźnia się on z Liesel; łączą ich wspólne kradzieże, niebezpieczeństwo, ale także zaufanie i poświęcenie.
Także wojna nie daje o sobie zapomnieć. Śmierć co jakiś czas raczy krótkimi wzmiankami o walkach, wydarzeniach ze świata, ofiarach, długich, ogromnych pochodach dusz ...
Życie Liesel powoli zaczyna się ustatkowywać. Czas odmierzają jej czytane książki, poznawane słowa i naloty, przed którymi trzeba się chować w piwnicy. No, idealny materiał na w miarę spokojne zakończenie. Ale w końcu narratorem jest śmierć, a czas akcji to II wojna światowa.
Tu pojawia się kolejny wątek: Holokaust.
Cały pozorny spokój Hubermannów zostaje zniszczony wraz z pojawieniem się w ich piwnicy pewnego człowieka BARDZO niepożądanego przez władze - młodego Żyda, Maxa ("Wyobraźcie sobie uśmiech po tym, jak dostaliście w twarz. I tak przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Na tym polegało ukrywanie Żyda"). Ma on dziwne zamiłowanie - boks. Jednak Liesel bardziej interesuje jego pasja do słów. ICH pasja do słów. Oto kolejny wątek: nietypowa przyjaźń (ale i cień okrutnych hitlerowców na nią padający, a także stworzone przez nich obozy koncentracyjne, do których Max może się dostać, ale już nie w y d o s t a ć się z nich).
Jest przyjaźń, wszystko może skończyć się dobrze ... I znów świetny moment, by z powodzeniem zakończyć powieść.
Ale nie dla śmierci. Ona musi wypełnić swój przykry obowiązek i zabrać osoby, których czas na ziemi już się skończył. Co najgorsze - są wśród nich ważne dla Liesel osoby ...

Książka niezwykła, właśnie poprzez to, że historia jest opowiedziana przez tak nietypowego narratora jak Śmierć. Wciąga i trzyma w napięciu aż do samego końca, mimo licznych "spoilerów", wyciska łzy, zachwyca oryginalną formą, ukazuje życie i ciągły strach w czasie wojny.

"Ludzie zwykle odkładają najważniejsze słowa na później" - no więc nie odkładajcie tych bardzo wiele uświadamiających słów z tej książki na później ... przeczytajcie ją jak najprędzej!

ZŁODZIEJKA SERC BIBLIOFILÓW

Nie przeczytałam dzieła Markusa Zusaka „Złodziejka książek” … Ja je dosłownie pochłonęłam, niczym prawdziwy mól książkowy. Teraz chciałabym zachęcić Was tą recenzją do zaznajomienia się z wyżej wymienionym utworem :)

Śmierć to dobry narrator. Szczerze i bez obłudy opisuje wydarzenia z życia Liesel Meminger. Bardzo często się z nią spotyka, ale...