Z reguły trzymam się pewnych zasad podczas pisania recenzji. Najpierw wstęp, później krótki zarys fabuły, na koniec wrażenia i podsumowanie. Nie będzie tak ze „Złodziejką Książek”. Odpuszczę sobie dwa pierwsze punkty (mimo, że to można uznać za swoisty wstęp) i przejdę od razu do rzeczy tak by emocje które odczuwałam podczas czytania książki nie zdążyły przygasnąć.

Są książki które coś w czytelnikach zmieniają. Nikt do końca nie wie jak to się dzieje, ale nie da się przejść koło tego faktu obojętnie. Niektórych zmieni „Buszujący w zbożu”, innych „Pinokio”, a jeszcze innych „Złodziejka Książek”. Należę do tej ostatniej grupy. W momencie gdy przeczytałam książkę zorientowałam się, że mała cząstka mojej duszy nie będzie już taka sama, a ja już nigdy nie spojrzę na świat tak jak przed jej przeczytaniem.

O czym właściwie jest ta książka? O miłości, odwadze, strachu, lojalności i człowieczeństwu. A przede wszystkim o Śmierci. To zresztą Śmierć nam tą historię opowie, tak pięknie jak nie uczyniłby tego żaden człowiek. Co w książce jest najważniejsze? Nie wiem. Zależy to od Was.

Dla jednych będzie to miłość. Czysta i niczym niezmącona, mimo, że czasami nieświadoma. Miłość która może spotkać każdego, jednak czasami jesteśmy zbyt przestraszeni by po nią sięgnąć.

Dla innych będzie to odwaga. Odwaga która ratuje życie, ale może ściągnąć też problemy. Może być pomylona z głupotą lub nieświadomością, a jej konsekwencje będą nas prześladować już do końca życia.

Możliwe że po przeczytaniu książki za najważniejsze uznasz człowieczeństwo. Fakt, że nawet gdy sam głodujesz dasz chleb tym którzy z głodu już umierają. Moment, gdy zostawiasz otwarte okno złodziejowi który chce ukraść to co jest mu potrzebne bardziej niż tobie. Pamięć o tym, że gdziekolwiek żyjemy, w cokolwiek każą nam wierzyć dalej jesteśmy ludźmi. Wszyscy bez wyjątku.

Ja nie potrafię wybrać co dla mnie w tej książce jest najważniejsze. Każde słowo, każde zdanie ma w sobie olbrzymią wartość. Razem ze Śmiercią obserwowałam Życie Złodziejki Książek, dziewczyny która przeżyła tak wiele nieszczęść a potrafiła dawać tak wiele dobra innym. To właśnie ona przypomniała mi, że nie wszyscy w tych czasach byli potworami. W III Rzeszy żyli też normalni ludzie którzy robili to co musieli by przeżyć, często ryzykując własnym życiem by pomóc innym. Ta uniwersalna prawda tyczy się przecież nie tylko Niemców… Każdy kto generalizuje jakiś naród czy kulturę powinien poznać Złodziejkę Książek i jej losy. Co z tego, że zmyślone? Takich Złodziejek było wiele. Każda zasługuje na pamięć.

Przyznaje się, że mało książek w moim życiu wniknęło w moje serce tak głęboko i permanentnie. Jestem wdzięczna Zusakowi za każdą stronę którą napisał.

http://mocnosubiektywna.blog.pl/

Z reguły trzymam się pewnych zasad podczas pisania recenzji. Najpierw wstęp, później krótki zarys fabuły, na koniec wrażenia i podsumowanie. Nie będzie tak ze „Złodziejką Książek”. Odpuszczę sobie dwa pierwsze punkty (mimo, że to można uznać za swoisty wstęp) i przejdę od razu do rzeczy tak by emocje które odczuwałam podczas czytania książki nie zdążyły przygasnąć.

Są...