Naoto wciąż poszukuje człowieka, który nie tylko dzierży tę samą katanę, co ona, ale też majstrował przy jej wspomnieniach. Dziewczyna wie jedynie, że ukradł jej przeszłość, choć sama jej nie zna. Naoto podąża za Heinem i Badou do Podziemia, by zasięgnąć informacji na temat właściciela miecza. Jednak rąbanka wpisana została drobnym druczkiem w cenę wycieczki i nic nie wskazuje na to, by była to pokojowa misja. Sprawy tradycyjnie się komplikują, niewiele idzie po myśli Heine’a i Badou. A kiedy wydaje się, że wszystko w ślimaczym tempie wraca na swoje stabilne tory, na scenę wkraczają bliźniaczki Hardcore Twins – Luki i Noki – które chcą nieco „zabawić się” z naszymi bohaterami. I raczej ich zabawkami nie będą lalki Barbie i kucyki Pony…

W drugim tomie „DOGS-ów” ponownie mamy do czynienia ze sporą dozą rozrób, zadym, bójek, szarpanin, nawalanek i mordobić. Tymi rzeczownikami można określić mniej więcej środek akcji mangi. Heine, Badou, Naoto i zabójcze bliźniaczki zapewniają czytelnikowi odpowiednią dawkę zabawy. Wybuchy, spluwy, wulgarny język – te elementy najlepiej oddają formę tej części historii. Na szczęście harmonia została zachowana, bowiem początek i końcówka mają dużo więcej do zaoferowania od strony fabularnej. W tym tomie skupiamy się przede wszystkim na Naoto. Wraz z nią poznajemy na razie tylko skrawki jej przeszłości, które (miejmy nadzieję) w kolejnych częściach „DOGS-ów” złożą się w logiczną całość. Okazuje się jednak, że nie jest jedyną postacią, skrywającą mroczne sekrety. Również Heine bardzo powoli odkrywa swoje karty. Jednakże niewiele można powiedzieć o jego losach – kilka spraw na pewno rozwiąże się w najbliższych tomach, choć po lekturze drugiego tomu coś mi mówi, że mimo wszystko sporo z nich pozostanie niewyjaśnionych. Shirow Miwa jeszcze długo potrzyma nas w niepewności, lecz dzięki takim zabiegom utrzymuje odbiorcę w niepewności, pozostawia go nad przepaścią niesławnego cliffhangera.

Oprócz właściwej historii autor dołożył jeszcze dodatek o Luki i Noki pt. „Hardcore Twins”. Mangaka przybliża nam owe postaci, diametralnie różniące się od tych, które poznaliśmy w pierwszym tomie „DOGS-ów”. „Looks like cinnamon roll but could actually kill you” – tak można w skrócie opisać obie panienki, które sporo namieszały w planach dwóch Psiaków, Heine’a i Badou. Z racji ich zamierzonej infantylności (bez tego elementu kreacja bohaterek byłaby nijaka i nieciekawa) nie jestem ich największą fanką, lecz muszę przyznać, że dodały nieco smaczku całej historii. Raczej nie skradną mi serca, ale też nie jestem do nich negatywnie nastawiona. Dodatek na pewno spodoba się wielbicielom Luki i Noki – jest zabawny, nie wpływa na główny nurt fabularny. Taki typowy dodatek do mangi.

Kreska z rozdziału na rozdział wydaje się coraz bardziej dopracowana. Dominują postaci ukazane niekiedy na całą stronę. Cieszą oko, anatomii w pompie nie mają, a więc i czytelnik nie będzie się krzywił na widok nieproporcjonalnych części ciała. Tła zostały zdominowane właśnie przez bohaterów – jest ich niewiele, co jest w tym wypadku plusem. Zbyt „naciupciany” kadr przeszkadzałby w odbiorze.

Jednak znalazłam kilka niewymazanych onomatopei w miejscach, w których rządzi rozpierducha i mordobicie. Nie razi to bardzo, gdy wciągniemy się w historię głównych bohaterów, ale mimo wszystko są one widoczne. Na szczęście wydanie Waneko ma swoje mocne strony. Powiększony format zdaje egzamin szczególnie w czasie, gdy Heine i Badou „bawią się” swoimi spluwami – rysunki są wyraźniejsze, szczegóły bardziej widoczne. Dodatkowo na samym początku uraczono nas dwoma kolorowymi ilustracjami, przedstawiającymi bliźniaczki Luki i Noki oraz Nill, małomówną mieszkanką kościoła, a także Badou i Heine’a w pełnej krasie.

Drugi tom „DOGS-ów” to udana i obiecująca kontynuacja serii. Nie rozwiązuje ona właściwie żadnych zagadek, fabuła jedynie się zapętla, ale dzięki temu czytelnik ma ochotę na więcej przygód Psiaków. Jednakże wciąż czekam na większe i nieco szybsze rozwinięcie fabularne. Rąbanka rąbanką (prosty przekaz, to dobry przekaz – na nadmiar takich atrakcji w japońskich komiksach nigdy nie narzekałam), ale przydałoby się nieco więcej konkretów w kolejnych częściach mangi Shirow Miwy.

Za możliwość przeczytania „DOGS: Bullets & Carnage 2” dziękuję wydawnictwu Waneko.
Gumiguta

Naoto wciąż poszukuje człowieka, który nie tylko dzierży tę samą katanę, co ona, ale też majstrował przy jej wspomnieniach. Dziewczyna wie jedynie, że ukradł jej przeszłość, choć sama jej nie zna. Naoto podąża za Heinem i Badou do Podziemia, by zasięgnąć informacji na temat właściciela miecza. Jednak rąbanka wpisana została drobnym druczkiem w cenę wycieczki i nic nie...